DAKAR - De Scarlet Telecom (NED) heeft het gehaald en ligt veilig voor anker in een baai voor de kust van Dakar. Na een goede eerste etappe volgde qua resultaat een slechtere tweede etappe, we gingen als 17de over de finishlijn en zijn sup 15de geëindigd in de Trophee BPE.
De race
De race begon met stormachtige condities. Toen we na de aandewindse boei de spinaker hezen ging het al mis. De bek van de spinakerboom begaf het en de spinaker werd daarmee een vlieger waar alleen nog maar achteraan gestuurd kon worden. Dit was uiteraard niet ideaal en we besloten haar weg te halen en de genua te hijsen.
Hierdoor verloren we aardig wat snelheid, maar konden nu wel de rumpline volgen. Dit werd gevolgd door twee andere boten. De rest van de vloot zeilde zo’n 25 graden lager maar wel sneller. Na twee dagen lag het gehele veld nog op gelijke hoogte met het verschil dat het grootste deel veel meer westelijker zat dan wij.
Dit had als gevolg dat wij tussen Tenerife en Gran Canaria doorgingen en een ander groot deel van de vloot ging tussen laatst genoemde en Feurta Fentura door. Daar vonden zij een betere wind en creëerden daarmee een flinke voorsprong. Deze voorsprong was niet meer weg te we e ‘trade winds’ kwamen. Bijna de hele vloot voer even hard, en veel tactiek viel er toen niet meer te ondernemen.
Mentaal zwaar
De race was mentaal erg zwaar. Je ligt na drie dagen varen niet meer in de kopgroep en weet dat hoe stabieler het weer wordt de snelheden van de schepen niet veel meer verschillen. Een betere dag is misschien goed voor 10 extra zeemijlen, maar dat is nooit voldoende om de achterstand van 90 mijl goed te maken. Tevens stond er een vreemde gekruisde golfslag de eerste paar dagen en dat doet het weinige comfort aanboord geen goed.
De gehele vloot heeft ook nog eens zo’n 24 uur stil gelegen, geen wind maar wel 38 graden zon op je bolletje.....erg warm en zwaar vermoeiend.
De schade viel mij erg mee voor een 16 dagen durende race. Genoemd was al de spinakerboom, daarbij mogen nog twee gaatjes in de spi en een scheurtje in het grootzeil geteld worden en niet te vergeten de fluit van de fluitketel (?!), een afgerukte dorade op het mputer bijna verdronk), een verloren bout uit de mast in de eerste etappe en een paar vallen die we onderweg moesten inkorten omdat ze bijna waren doorgesleten.
De Scarlet Telecom gaan we morgen ontmasten en op de bok zetten voor vervoer terug naar Europa. Ik hoop haar snel in Nederland terug te hebben zodat we ermee de winterwedstrijden kunnen varen.
Tevens kan ik zelf niet wachten weer thuis te zijn, het was een zeer lang seizoen en erg zwaar. Ik ben twee keer voor 5 dagen thuis geweest en mijn vriendin heb ik erg gemist. We hebben tickets voor de 19de en vliegen samen (Marten-Jan en zijn familie) terug naar Amsterdam. Dan weer even lekker thuis, eigen bedje, douche etc.
Winter
Deze winter zullen we flink ons best doen om één of meerdere partners te vinden zodat al het geleerde van afgelopen seizoen niet verloren gaat en dat ik volgend seizoen sterker en beter aan de start verschijn. Er zijn nog een hoop puntjes op de i betekent alleen maar vooruitgang.
Nu eerst naar de prijsuitreiking waar we er net als gisteren (ontvangst bij de ambassadeur) weer netjes uit moeten zien...
