De eerste wedstrijd serie zit erop. En we hebben veel geleerd en meegemaakt!
Even een terugblik:
Meer dan een week geleden zijn we vanuit Nederland vertrokken. Dankzij hulp van velen zijn we op tijd aangekomen om mee te doen met de eerste wedstrijd in het FIGARO zeilcircuit van dit seizoen. Groot in Frankrijk bij aankomst. De kranten stonden er vol van en tv crews liepen af en aan op de steiger. Er stonden namelijk grote namen op de inschrijflijst.
Wij stonden daar met een lijst vol met ‘laatste’ klusjes. Dankzij onze drive en de hulp van de overgekomen Nederlanders was alles op tijd klaar voor de wedstrijd. Dit etekent niet dat dit lijstje niet meer nodig was want we zijn er inmiddels achtergekomen dat we nog veel aan de boot moeten sleutelen en dingen moeten aanschaffen om het geheel te optimaliseren. Allemaal dingen die ik hoop deze komende weken te kunnen doen.
Volgende race
Marten-Jan is net weer vertrokken richting Nederland en zodoende sta ik er weer even alleen voor. Niet erg want dan leer je het meeste. Het grote deel van de zeilers zijn vertrokken en hun ‘shore crews’ zijn de boten aan het opruimen. Sommige hebben zelfs een set zeilen voor deliveries (overvaren naar het volgende evenement), dat is nog eens professioneel... . Moet ik gewoon en lekker mijn gangetje gaan dan kom ik er ook wel. Doel is nu om de boot klaar te krijgen voor transport naar de Middellandse Zee waar 7 juni de volgende race staat gepland.
We zijn erachter gekomen (vooral in de laatste twee races op de olympische banen "up and down") dat we een graad of 3 hoogte tekort komen en ongeveer twee tiende bootsnelheid. Dit hopen we op te kunnen lossen door de mast iets anders af te stellen en de afstelling van de dubbele roeren aan te passen. Dan hopen we in ieder geval net zo hoog te kunnen varen als de Franse toppers. De mindere bootsnelheid zal wel grotendeels terug te vinden zijn in nog te weinig training op dit schip en dat komt dus wel goed.
Tevens moeten we dingen aanschaffen als vallenzakjes (Nu struikel je soms over de vele lijnen die in de kuip liggen en soms met elkaar in de war raken en dat bevordert de snelheid van de manoeuvres niet.) Een langere helmstokverlenger (pijn in de rug van slechte zit positie), betere lijnen en die het allemaal makkelijker en sneller moeten maken. Dit alles kost weer een hoop geld en dat is er even niet, dus moeten we goed nadenken wat vooraan het boodschappenlijstje komt en wat nog even kan (moet) wachten.
Fantastisch
De races waren fantastisch. Al was het ‘pokkenweer’ met veel wind, weinig zon, heel veel regen en slecht zicht. De Fransen varen als gekken en vliegen zo dicht langs de rotsen om zo weinig mogelijk afstand te hoeven varen dat je je gaat af vragen waarom er niet meer dan 1 boot op de rotsen heeft gezeten. Dit was boot waar Loïck Peyron bekent van de 60 voet trimaran "Fujicolor") op voer en zijn 'shore team' had de boot 10 minuten na de finish al in de kraan hangen voor reparatie, de 'shore crew' heeft de hele nacht doorgewerkt en de volgende dag deed de boot gewoon weer mee.
Wij zijn ‘s nachts een keer goed geschrokken van een rots die op onze route lag en die doordat het een pikzwarte nacht was met veel wind en rd op gemerkt. Hierdoor het hart in je keel en een hartslag van 160.
Bij ieder spannend punt (bijvoorbeeld een vuurtoren op een rots met veel stroming die tegen elkaar indraait zodat je veel wit water hebt) kwam er een helikopter aanvliegen om de mooiste plaatjes te maken van extreme situaties. Dezelfde avond is dat hier dan op het nieuws en de volgende dag mooie plaatjes in de krant. We hebben de boel redelijk heel kunnen houden op een paar gaatjes in de zeilen, een kapotte zonnebril (mijn laatste) en nog een paar kleine dingen na.
We hebben twee dagen werklui van Beneteau (bouwer van de boten) aan boord gehad om reparaties uit te voeren aan het schip die niet onder onze verantwoording vielen en dat vond ik een prima service. Zij volgen dit circuit met een grote service bus en een man of zes aan personeel.
Formule 1
Het is een zwaar circuit. Helemaal als je geen team achter je hebt staan. ‘s Avonds na de finish de boot opruimen, reparaties uitvoeren, naa erplicht naar de prijsuitreiking, eten en dan nog even het weer ophalen van het internet, route plannen en op bed. Volgende ochtend weer starten...en dat een week lang. Ik voelde me regelmatig een Formule 1-coureur die in de pitstraat zelf zijn banden wisselt en benzine tankt.
In de eerste race hebben we ons beste resultaat neer gezet. Door een goede tactiek toe te passen en goed op de stroming en de windshifts te letten werden we twaalde en beste nieuwkomer. Dat zijn we gebleven tot aan gisteren waar we veel verloren hebben op de up and down baan. Te weinig hoogte betekent meer slagen maken dan de rest om bij de boven ton te komen. Hierdoor hebben de meiden van SKANDIA (Offshore Challenges) ons weten in te halen in dat klassement en kregen zij een mooie prijs. Volgende keer zullen de rollen zijn om gedraaid.
We hebben veel wind gehad (37 knopen op de neus) en weten nu dat de boot veel kan hebben. De laptop heeft het vele binnengekomen water gelukkig overleeft, en mijn moraal is iveau is wel heel erg hoog en dat valt terug te zien in de uitslag. Aan boord van de winnende boot zat Betrand Pace (een America's Cup zeiler) en dat is nog maar één van de vele big boys in dit circuit.
Solo
Vandaag hoop ik de boot te kunnen drogen en een beetje op te kunnen ruimen. Ik heb toch weer teveel gewicht aanboord aangezien ik als enige aan boord van mijn scheepje woon. Vanmiddag maar eens kijken of er niet iets tussen zit wat ik echt niet nodig heb. Nou kortom ik heb veel geleerd en ga deze week eens even buiten spelen in mijn eentje want alles wat we in deze eerste race met zijn tweeën gedaan hebben moet ik straks in mijn eentje doen en dan ook nog eens in langere etappes, ...spannend. Spinnaker gijpen in je eentje in 30 knopen wind? Ik moet er nu nog niet aan denken, maar de big boys doen het ook, dus waarom ik niet?!
foto © Stichelbaut Benoit
Zeilgroet Sander
Meer info:
www.sanderbakker.nl
Meer info en klassement op:
www.tourdebretagnealavoile.com
