Geen duimgezuig en tekstuele vertaling van de uitslag maar een Die Hard wedstrijdverslag van de overall winnaar tijdens de Vuurschepen/NSR 2003:
‘t Spanwil IV is een gemodificeerde J44 waar al jaren wedstrijd mee gezeild wordt binnen de IMS 1 en ORC 1. Ieder jaar zijn we op vaste wedstrijden te vinden: North sea regatta, Deltaweek, IMS kampioenschappen. Er is een race die we nog niet hebben gevaren: De Fastnetrace. Dat gaat dit jaar gebeuren.
Met een vast team gaan we de mooie races eruit pakken dit seizoen. We hebben het meeste plezier in lange afstandraces en daar richten we ons dan ook op.
Ter voorbereiding aan de Fastnet zeilen we een aantal trainingsrondjes en natuurlijk de kwalificatie mijlen. Met de deelname aan de Vuurschepenrace en de North Sea race hebben we die mijlen binnen. Ook nemen we allemaal nog een duik in het Maritiem Training Centrum op de Maasvlakte; survival at sea cursus.
De Vuurschepenrace was voor ons de eerste oefening. Een beproeving van het nieuw samengestelde team.
Vorig jaar was het een zeer voorspoedig overtocht: 13 uur. Dit jaar werden dat er ruim 21. Dit was zeker niet slecht, gezien het lichte weer waar we mee te maken hadden.
Een prachtig zonnetje en een klein briesje van ongeveer 10 knopen hielp ons op weg bij de start.
Onze start was niet fantastisch, maar door bijna het strand op te zeilen maakten we tegen de stroom in veel goed naar de bovenboei.
De strategie was om de boot op hoge snelheid houden, zonder al te veel om te varen.
Na de boventon ging de knik in de schoot. De genua 1 light met een knik liep zo mooi dat we ons niet lieten verleiden om de reaching spi te zetten. Om ons heen zette diverse schepen hun spinnaker, maar de meesten hadden daar weinig voordeel aan: veel helling en een verlies aan hoogte, geen snelheid winst.
‘s Nachts ruimde de wind steeds verder zodat ook bij ons de driekwart omhoog ging. Met de afzwakkende wind waren we super geconcentreerd om op gang te blijven, zonder om te varen. Na de midsea boei kregen we nog even gezelschap van een IMX-40, die we al snel achter ons lieten.
We werden getrakteerd op een prachtige nacht, met een licht lopend windje. Dankzij het perfecte werk van ons navigatie duo zeilden we de kortste weg, met het minste verlies door stroom. Het constant trimmen van de boot deed de rest.
‘s Ochtends lagen we vrijwel alleen, heel in de verte zagen we nog een spinnaker. Is dat goed of slecht, dat was de vraag. Richting de Engelse kust kruiste de spinnaker ons voorlangs. Gesterkt door de wetenschap dat we deze concurrent te kloppen is, werd de achtervolging ingezet. Een andere concurrent kwam van zee gespinakerd, een spannende race over de engelse zandbanken volgde. Door perfect te gijpen bleven we ze op de hielen.
Door een perfecte race te varen werden we 1ste in de IMS 1 klasse, voor de Holmatro en Checkmate3. In de overall klassering werden we 2de. Xiphias was ons voor, met een kleine tien minuten op gecorrigeerde tijd, sterk gevaren!!
De terugweg was zoals verwacht; licht weer.
Na een alweer matige start kon een inhaalrace beginnen. Op het keerpunt bij de bank nog 25 jachten voor ons. Na een sterk gevaren rak richting South Galloper konden we dankzij een diepere spinakerkoers de boei als nummer 7 zonder koerscorrecties ronden. Anderen waren al bezig om hun anker bovendek halen.
In het goede gezelschap van onder andere Checkmate, Samantha, Bierkaai en Xiphias op weg terug naar het Noorden. Voor de verandering eens geen stroom tegen in de nacht en dus ondanks het gebrek aan wind hoefden we dit keer niet te ankeren.
In de ochtenduren werden we getracteerd op een zeer mooie zonsverduistering.
Via de marifoon bleken de diverse posities van de boten bij Smith Knoll. Checkmate, onze naaste concurent, bleek veel verloren te hebben. Onze conclusie was; gewoon hard doorzeilen om eruit te halen wat mogelijk was.
Bij de MSP bleek Checkmate toch wel weer erg dichtbij gekomen dankzij een goede inschatting van het weerbericht.
Op het laatste spirak dat met 8 knopen snelheid begon, viel op 7 mijl voor de finish de wind volledig weg. Zo duurde het laatste uurtje nog ongeveer 2,5 uur, gelukkig stroom-mee.
Op de finishlijn bleek Checkmate 3 minuten achter ons te zitten, goed voor goud. Checkmate heeft met name in het tweede deel sterk gevaren en verdiende daarmee zeker haar eerste plek.
Het eindresultaat was toch voor ons; een eerste over-all met de Maas Vuurschip beker als beloning.
Wij hebben van de races genoten, het team "werkt".
Op naar de volgende race,
Op naar de FASTNETROCK (en terug)
foto: © Fotostudio van der Horst (Ronald)
Meer info en alle resultaten:
www.nsr.nl
