Zaterdagochtend 08h00 werd ik met een pijnlijk gepiep uit mijn slaap gerukt: ongewoon vroeg voor een weekenddag. Snel klaarmaken, zeilgerief bij elkaar zoeken en slaapmoe naar de ‘pick-up-plaats’ strompelen. Daar samen met Yan (de Kiwi) eventjes gewacht op Jan Haverals, die ons een lift bezorgde naar Colijnsplaat.
In de auto heerste de gewoonlijke ochtendstilte (lees als: iedereen nog volop aan het suffen…) en dus tijd genoeg om nog eens na te denken hoe ik hier weer terecht was gekomen.
Sinds juni, nadat ik met een e-mail ingegaan was op een zoektocht naar nieuwe zeilers voor het Audi-team, had ik immers de kansen gekregen om met enkele keren met de Audi en enkele andere grotere boten mee te zeilen. Hiervoor had ik wel enige beperkte ervaring opgedaan met yachting in een X99, maar ik moet zeggen dat ik de eerste keren (en nog steeds trouwens) mijn ogen goed de kost kon geven.
Een telefoontje/e-mail van Ice staat sindsdien dus garant voor een leerrijk dagje zeilen in een toffe sfeer. Zo ook deze keer: de boot waar we met meezeilden was de XIPHO, een IMX45 van de gebroeders Wohrmann.
Eenmaal aangekomen in Colijn, even kennisgemaakt met de eigenaars, de boot en een deel van het Clubracer Racing Team en we waren weeral vertrokken. De posities werden ingedeeld en vandaag was het voordek voor mij de plek om eens kennis met te maken onder begeleiding van Jan Haverals.
Een kleine miscommunicatie was voldoende om de nodige stress te veroorzaken: 15 minuten voor start en enkele bemanningsleden waren nog onvindbaar. Dit gecombineerd met de nodige drukte en opstoppingen (de Antwerpse ring was er niets tegen…) om de haven uit te geraken, had tot resultaat dat tot vijf minuten voor de start onze zeilen nog gehesen moesten worden. Het werd dus een vliegende start voor ons, en helemaal geen slechte: al snel lagen we vrij en konden we onze eigen wedstrijd varen.
De rest van de wedstrijd liep als een trein: een goede planning en een mooie samenwerking wierp zijn vruchten af: de achtervolgers maakten op geen enkel ogenblik kans om ons voorbij te steken. Enkel de kiwi-drop bij de laatste boeironding (of was het toch geen floating drop?) deed onze achtervolgers een beetje dichterbij komen, maar de meet was al in zicht, en de line-honours veilig gesteld.
Een snelle binnenvaart was noodzakelijk, wetende dat we 2.8 meter diepgang hebben, want nog geen vijf minuten nadat we in onze box lagen, stak de Xipho zo vast als een huis, en nog geen team reclamerende Nederlanders dat daar iets aan kon doen…
In elk geval, het was weer een toffe ervaring: veel bijgeleerd, een leuke boot en vooral een sympathieke bemanning!
Kristof T.
