Hallo iedereen,
Eventjes de draad oppakken sinds mijn laatste brief, zet jullie maar even neer want dit keer is het een laaaaaaange brief.
Na de schoolexamens, die heel goed waren, was er het Belgisch kampioenschap Splash in Nieuwpoort.
De wedstrijddetails zal ik jullie besparen, die kennen jullie al via de verslagen hoop ik.
Ik ben er 5de geworden, op zich niet zo slecht voor mij. Overschakelen van het ene type boot (cadet) naar het andere (splash) is geen makkie. Maar moeilijk gaat ook..
Het kampioenschap werd trouwens door een Nederlander gewonnen!
Begin juli was er de Nieuwpoortweek, of Flanders Youth Regatta. Een heel toffe zeilweek, leuk om alle vrienden terug te zien. En trouwens heel goed georganiseerd!
De eerste dag begon goed..even niet opgelet en BOEM! vaart er daar wel enen recht in mijn boot..een serieus gat op de zijkant. Paniek in mijn hart, want ik kan daar echt niet tegen. Mijn pa stelde me gerust, morgen is het gemaakt. En ja, hoor de boot werd naar de spoedopname in Oostende gebracht, daar stonden Jean-Louis en Tim Rayé al met hun operatieschort te wachten…Ongelooflijk bedankt !
De wedstrijd zelf ging goed, ik werd 3de, mocht op het podium, wat een gevoel…oja ik heb ook nog een speciale prijs gekregen voor eerste West-Vlaming.
En dan het grote evenement: het WK! 180 deelnemers, wat een pak boten zeg!
De eerste keer voor mij om in een dergelijk veld te zeilen. We lagen natuurlijk niet allen aan dezelfde startlijn, de groep werd opgesplitst en daarna kwam er een gold en silverfleet.
Ik hoopte dat ik de gold fleet zou halen…het ging elke dag beter en beter, ik voelde dat ik steeds beter de handeling van de boot onder de knie kreeg. Aan de wind was ik bijna telkens de eerste aan de bovenboei, maar voor de wind kreeg ik mijn turbo nog niet in gang, wat in cadet mijn voordeel is. Ik moest in het voordewindse rak telkens een stuk of 4 plaatsen opgeven hierdoor. Dat kwam hard aan. Wetende dat het echt daaraan lag gaf me hoop want met een beetje training komt die snelheid er wel. Ik heb heel regelmatig gezeild.
De laatste dag stond ik op een 5de plaats, maar de top drie leek voor velen onbereikbaar. De laatste dag voelde ik het gewoon: alles kan. Toen mijn privé coach, zoals de anderen mijn pa noemen, bij me kwam en vroeg "en yannick wat denk je" was het enige antwoord die ik hem gaf "alles is nog mogelijk " Ik ben er blijven in geloven, en heb het onderste uit de kan gehaald. Ik wist, Yannick jongen hou je hoofd koel, laat je door niemand zenuwachtig maken, denk niet aan die punten, gewoon goed zeilen..de anderen kunnen ook fouten maken.. en ja het is me gelukt,
Ik startte de laatste dag niet zo goed, maar voer de laatste reeks een mooie 1 ! Ik heb het podium gehaald met een 2de plaats.
Pas de dag erna drong het eigenlijk goed tot me door, toen ik al jullie mailtjes en felicitaties ontving. Ik moet zeggen dat me dat echt deugd heeft gedaan. Ik wil al diegenen die me steunen en dat zijn er heel wat SUPERBEDANKEN !!!!
Maar veel tijd om te feesten was er niet, snel naar huis, de mobilhome uitkuisen, en weer inladen en hup met de ferry naar Engeland voor het EK cadet met Morgan.
Ginder aangekomen, was het wel even wennen. Na die geweldige splashervaring….
Toen ik het water opging voelde ik me gewoonweg rot in mijn cadet, ik voelde me lomp en groot, ik verveelde me bijna, erg hoor! Ik zag het efkes niet meer zitten, Marielle en Michel hebben hun trukendoos moeten bovenhalen, en na een goeie lange babbel een nachtje lang slapen zag ik het weer een klein beetje zitten. Nu begrijp ik hoe sommige atleten zich soms voelen…up en down. Volhouden hé daar in Athene, en als jullie het even moeilijk hebben denk dan even aan mij ;-)
Ik had een week de tijd daar in Weymouth om mezelf terug aan te passen. Voeten op de grond houden Yannick!
We hadden al een tijdje niet meer samen gevaren, Morgan en ik, maar dat was geen probleem.
Met Morgan is het altijd plezier en hij is een geroutineerde fokkemaat dat ik me daar echt geen zorgen over maakte. Het probleem zat hem meer in de locatie en de wind. De wedstrijden werden in de haven gevaren, die best groot is, maar toch, de kans op een goede stevige wind is wel heel klein, dat zat me niet lekker, want ik voelde me helemaal niet zo zeker met weinig wind..
De week voor D-day was er bitter weinig volk op het water om wat te trainen, dat viel me tegen. Geen enkele Belg, geen enkele Engelsman. De Engelsen kon ik nog begrijpen toen er iemand kwam vertellen dat ze nog school hadden ! Ik had ook graag nog wat snelheidstestjes gedaan, we hadden immers al een tijdje niet meer gevaren in deze condities. Gelukkig waren onze trouwe noorderburen de Hollanders er wel, ik heb met hen elke dag getraind.
Geen snelheid, verdorie en nu ?? gelukkig heb ik mijn privé zeilmaker (wat een entourage hé!) mee.. die me dag en nacht bijstaat… de zeiltjes werden nog es goed bestudeerd, wat bij getuned in een plaatselijke zeilmakerij op een zolder, die man was supervriendelijk om ons zijn zeilmakerij te lenen..de fok ietsje vlakker gemaakt en het grootzeil wat boller voorin. De snelheid was er, ik was er klaar voor, het spel mocht beginnen voor mij.
De Belgen waren ondertussen aangekomen, het kikkerde me op mijn vrienden(innen) terug te zien…
De wedstrijddetails laat ik weer achterwege, die staan op Clubracer, toffe site zeg, en leuk al die reacties!
Alles wat ik wil zeggen is dat het verdorie niet gemakkelijk zeilen was, een heel licht windje, mijn zenuwen werden serieus op de proef genomen! Die Engelsen zeilen sterk, beresterk, maar ik heb doorgebeten. Een paar fouten gemaakt, maar wel veel goede dingen gedaan..en ja het is ons gelukt, samen met Morgan op het podium, weer dat gevoel..dat publiek die onze naam riep, de Belgen die speciaal gebleven zijn (ze moesten eigenlijk een ferry halen) echt tof mensen ik wil jullie allen bedanken hiervoor!
En nu….VAKANTIE !!! ik duim voor allen daar in Athene, voor de meter van Scheetje, Carolijn Brouwer, voor Sebbe die mij altijd veel steun geeft, voor Min die ikzelf niet zo goed ken maar die volgens Michel en Marielle een sterke zeilster is, voor Philippe Berghmans die in de laser vaart waar ik misschien ooit nog in zal varen, en last but not least voor Sea-griet de enige die altijd moet rechtstaan terwijl ze vaart.
Om af te sluiten nog een dikke proficiat aan de tofste en beste tantiest van den opex en omstreken, Luc Hennebel, die met Marc Vandenhautte Belgische Kampioen zijn in Formule 18, zou er hier in de buurt iets speciaals in de lucht hangen dat we allen op dat podium staan??? dat belooft voor Sebbe….
GROETJES,
YANNICK BEL 9453, BEL 2061
