Sinds de drie koplopers Kaap Hoorn gerond hebben, zijn hun gemiddelde snelheden niet meer wat ze waren: van 15-18 knopen vielen ze een eerste moment terug tot 8-10 knopen, later weer naar 12-14, een slakkengangetje in Open60 termen. Nu ze onder de Falklands uit zijn en met een knikje in de schoot noordoostwaarts trekken, staan hen nog enkele moeilijke meteo-vraagstukken te wachten: hoe ze het gaan draaien of keren, een massief hogedrukgebied verspert de weg noordwaarts en alle drie zullen ze op één of andere manier moeten proberen om het windstille centrum ervan te doorkruisen. Op dit moment kiezen de heren positie: de BONDUELLE (dé specialist in moeilijk weer) trekt wat meer oostwaarts, de ECOVER (Mike Golding moet één van de dagen de mast in om een fokkeval te vervangen) lijkt de westkant te verkiezen, en de PRB opteert voor de middenweg.Leuke anekdotes voor bij de open haard later: de drie zeilen op dit ogenblik in een zware onweerszone, die Jean Le Cam er al toe noopte om een tijdje de stekker uit het stopcontact te halen en blind te varen. De PRB op haar beurt kreeg op het moment dat de schipper bezig was de solent weg te rollen, met een plotse windstoot te maken, waardoor ze haar boeg in een golf stak en de druk van de vlaag in het grootzeil ervoor zorgde dat de kont van de boot een tiental meter uit het water gelift werd. Gelukkig kon schipper Vincent Riou zich vastklampen aan een koffiemolen in de kuip en plofte de PRB tijdig terug neer zodat ze de koprol niet verder doorzette…
Een andere schipper die blij is dat hij het nog kan navertellen is Conrad Humphreys op de HELLOMOTO: de kalme zee deed hem besluiten dat het ideale moment was aangebroken om zijn lijbakstag te verstevigen (had halverwege schavielschade opgelopen). Conrad maakte zich klaar, trok zich in zijn bootstoel en hees zich aan een reserveval aan lij van de boot tot bij de te herstellen plek in de bakstag, op zo’n 8 meter hoogte. Gezien de kalme zee en de zachte wind leek dat een makkelijke klus te worden. Edoch, het kan verkeren: de wind trok plots aan en de HELLOMOTO schoot vooruit, maakte slagzij en spoot door de golven. Conrad hing nu niet meer boven dek te bengelen, maar zwiepte nu aan een dun draadje een vijftal meter boven de onmetelijke Zuidelijke Oceaan... Het heeft hem enorm veel kracht gekost om zich via de bakstag tot bij de mast te hijsen, en vandaar weer veilig naar dek. De herstelling heeft hij alvast een tijdje uitgesteld.
Vorige nacht heeft ook boot nummer vier Kaap Hoorn aan bakboord gelaten: Sebastien Josse Gleed voor de tweede keer in zijn leven voorbij de donkere rots, de eerste keer solo. Hij zoekt momenteel uit hoe hij de afgebroken boegspriet weer aan zijn VMI kan lijmen om de lichtweerprestaties van zijn boot te vergroten. Daarvoor heeft hij warmere temperaturen nodig, en een droge boot, iets wat nu onmogelijk is want de heer Josse stuift aan een gemiddelde snelheid van 15 knopen beetje bij beetje dichter bij de koplopers. Nog 700 mijl scheiden hem van de kop van de vloot. Hijzelf gelooft er nog steeds in: "Ik heb niets te verliezen, en sta niet onder druk.Ik kijk toe, en wacht een goed moment af.
Na de VMI zal het straks de beurt zijn aan de TEMENOS om eindelijk links af te slaan en het laatste stuk naar Frankrijk aan te vatten. Dominique Wavre heeft een dikke 800 mijl voorsprong op de VIRBAC, waar de schipper gisteren tijdens een gijp de giek brak. Onder vierdubbel gereefd grootzeil gaat het nu verder richting de Hoorn, waar de schipper ergens hoopt te ankeren om een noodherstelling uit te voeren.
Na de VIRBAC volgen achtereenvolgens een groep, verspreid over 1300 mijl, met de SKANDIA, de ARCELOR, de HELLOMOTO, de OCEAN PLANET en de MAX HAVELAAR, die eerder deze week de beide dames in de steek liet door een gewaagde maar gelukte optie: een zuidelijkere koers door een gebied met ijsbergen en growlers. "Veel ijs gezien, niets geraakt. Opdracht geslaagd." Op die manier wist de schipper aan een grote windstille zone te ontsnappen, die nog steeds de ROXY, de AKENA en de BENEFIC in haar greep houdt.
En de opgevers?
Marc Thiercelin is in Nieuw Zeeland volop met de herstelling van zijn PRO FORM bezig en hoopt eind volgende week zijn reis huiswaarts verder te kunnen zetten. Ook Patrice Carpentier, die net met zijn VM MATERIAUX Christchurch binnen zeilde, hoopt zijn giek in no time weer aan elkaar te lijmen zodat ook hij verder naar Les Sables kan. Alex Thomson zeilde gisteren zijn HUGO BOSS de haven van Kaapstad uit en hoopt samen met een paar vrienden die hem vergezellen op een veilige terugtocht naar Engeland. Norbert Sedlacek is thuis bij familie, evenals Roland Jourdain, wiens SILL&VEOLIA in Hobart op een transport naar Frankrijk wacht.
Foto © © Nick Moloney / Skandia
Klik hier voor Franse of Engelse feedback
