Met de uitslag 9de land, op het jeugd- EK te Cartagena, besliste de VYF- sportcommissie en trainer Filip Willems om mij aan de Laser Wereldkampioenschappen in Brazilië te laten deelnemen. Filip vond dat wanneer je in het voorjaar in Martinique aan een stage deelneemt, en met een eerste plaats naar huis komt, fysiek traint, bijna alle wedstrijden in België en Nederland wint, de goldfleet haalt in de Kielerwoche met een aantal zeer sterke reeksen dicht bij de wereldkampioen en zelfs een eerste plaats juist voor de wereldkampioen, Belgisch kampioen wordt, geen kans onbenut laat om in Oostende en Nieuwpoort te trainen. Je verdient dan om naar een W.K. uitgezonden te worden.
Alleen was het jammer dat het budget het niet toeliet om hem als trainer mee te krijgen.Hij wist dat het voor mij zeer zwaar ging worden, hij heeft getracht mij extra te motiveren, en gevraagd om iedere reeks netjes bij te houden. Het zal een niet te missen verdiende leerrijke ervaring worden.
En een leerrijke ervaring was het!
Vrijdag de 16de september om 06.55u had ik mijn vliegtuig richting Lissabon, daar moest ik even zeven uurtjes wachten en dan had ik mijn vliegtuig richting Fortaleza. Op de vlucht van Lissabon naar Fortaleza zat ik naast een Belg die ginder woonde, hij gaf me een paar nuttige tips. Hij raadde me aan om nooit mijn GSM, uurwerk, juwelen, paspoort, … mee te nemen en hij raadde me ook aan om nooit alleen door de straten te lopen. De mensen zijn daar niet bepaald rijk en ze durven wel eens geweld te gebruiken om een beetje rijker te worden. Ik had dus al een heel positief beeld van Fortaleza vooraleer ik aankwam, hmhm.
Toen we rond 19u plaatselijke tijd in Fortaleza aankwamen merkte ik dat ik eigenlijk hetzelfde vliegtuig had genomen als Jef Martin, de voorzitter van het comité voor het WK. Ik ben dan toch maar eens dag gaan zeggen. We hebben dan samen een taxi genomen om naar het hotel te gaan. Onderweg zagen we alleen maar arme wijken en heel veel bedelaars en ook veel jongens die voor een beetje geld heel graag de ruiten van je auto wilden kuisen. Na een twintigtal minuten en een paar serieuze angstmomenten, onze taxichauffeur is in een ander leven zeker rallypiloot geweest, zagen we eindelijk een mooi, groot, wit gebouw. We waren aangekomen in het Marina Park Hotel. Op het eerste zicht waren er niet veel zeilers tot ik naar het zwembad ging, en dan vooral de bar aan het zwembad. Ik heb er dan geprofiteerd om samen met de Fransen en de Italianen mijn eerste Braziliaanse caïpirinha te drinken. De volgende morgen was ik al om 6u wakker, wat overeenstemt 11u hier in België. Ik had dus nog een beetje last met het uurverschil. Ik heb die dag niet echt veel interessante dingen gedaan, want we mochten onze boten nog niet hebben. De volgende dag heb ik ervan geprofiteerd om zo snel mogelijk op het water te gaan. Er blies een stevige 18-20 knopen uit het zuidoosten. De golfslag was niet loodrecht op de wind, wat wilde zeggen dat we over bakboord niet met dezelfde trim voeren als over stuurboord en voordewind was ook anders varen als wat we gewoon varen. Gelukkig hebben we aan onze zee soms ook gelijkaardige condities, ik kon me dus vrij snel aanpassen aan die omstandigheden. Ik heb die dag met Jonathan Lobert gevaren, een goede vriend van mij sinds de optimist en tevens een hele goede zeiler, hij heeft namelijk de laatste dagen in Cartagena bijna alle reeksen gewonnen. Ik had de nieuwe boot en de nieuwe Zhik hangbroek nog niet volledig onder controle, maar ik was best tevreden met mijn snelheid.
De maandag zijn we dan ook gaan trainen en in de namiddag ben ik mij dan gaan registreren. We kregen een fluo groen bandje, dit was onze pas om in de botenparking te mogen, maar maandagavond was dat groen bandje tevens gratis inkom in de Pirata. De Pirata is een heel bekende bar in Fortaleza die alleen maandagavond open is en waar echt iedereen naartoe gaat. Zo een bar kan je echt alleen maar in Brazilië vinden, denk ik. Dus die avond zaten de meeste zeilers in de Pirata, zelfs Robert Scheidt was ginder te vinden. Ik lag terug in mijn bed toen het nog donker was, maar er zijn andere zeilers die pas terugkwamen toen ik al aan het ontbijten was. Ik heb toen de dinsdag nog een beetje getraind met de Fransen en woensdag heb ik zoals bijna iedereen een rustdag genomen. Woensdag was er ook de opening ceremonie. Ieder land moest water uit haar eigen land in een vaas gieten en dan werd al het water dat in de vaas zat in de oceaan gegoten. Zo kreeg men dus internationale wateren in Fortaleza.
De volgende dag begon dus het serieuze werk. Zoals iedere dag blies er een stevige 18-20 knopen uit het zuidoosten. Er waren twee reeksen per dag gepland met start om 12u. Ik had die dag problemen om in de mood te geraken, ik maakte veel tactische fouten, vooral in de voordewindse rakken, mijn resultaat was dan ook ondermaats met twee keer een 49. Die avond was ik 101. Na een paar lengtes in het zwembad als cooling down en een stevige maaltijd was ik klaar om de volgende dag beter te varen.
De dag daarop kregen we dus weer identiek dezelfde zeilcondities voorgeschoteld. Bij het opwarmen voelde ik toch lichtjes dat mijn benen de vorige dag een beetje hadden afgezien. Bij de eerste reeks zat ik zowat altijd rond de helft en ik eindigde dan ook 34. Ik was vrij blij, want ik verloor geen plaatsen meer in de voordewindse rakken. De tweede reeks leek in het begin heel slecht, want ik was niet echt goed gestart, ik ronde de eerste boei als 60ste. Ik haalde toen een paar plaatsen in in de ruime rakken en aan de eerste benedenwindse boei van de outerloop was ik ongeveer 50ste. Ik besloot toen om vrije wind te gaan opzoeken aan de rechterkant van de vloot, wat een goed idee was, want ik kwam boven als 40ste aan. Ik ben toen 35ste gefinisht. Die avond was ik 85.
De volgende dag was een topdag. Voor de start van de eerste reeks vertelde de Franse coach mij dat de stroming, die uit dezelfde richting kwam als de wind, veel harder was links dan rechts. Dit was goed voor mij, want mijn plan was al sowieso om middenrechts te blijven. Na een vrij goede start en een mooi eerste kruisrak kwam ik als 25ste aan de eerste boei. Voordewind kon ik nog een paar plaatsen inhalen en vooral het tweede kruisrak was goed, ik ronde de bovenboei op de 15de plaats. De laatste boei voor de finish was ik 13de, maar ik zat juist achter een klein pakje boten en ik had een grote voorsprong op de volgende. Ik besloot dus om een risicootje te nemen door onmiddellijk na de boei overstag te gaan en vrij ver naar links te gaan, uiteindelijk kwam ik als 9de door de finish.
De tweede reeks ging ik als 20ste rond de eerste boei en ik eindigde 21ste. Die avond was ik 65ste, dus voorlopig in de goldfleet, want er waren 136 boten. Ik moest zien dat ik volgende dag die plaats kon houden, maar dit beloofde niet gemakkelijk te worden, vooral dat mijn benen die dag heel hard hebben afgezien. De enige oplossing voor mij om het lactaat uit mijn benen te krijgen was een paar lengtes te zwemmen in het zwembad, terwijl vele landen hun eigen kinesist hadden meegenomen, de Fransen hadden zelfs hun eigen fitnessfiets meegepakt.
De laatste dag van de kwalificaties was dus heel beslissend voor mij. Ik heb die dag heel deftig gevaren, met een 33 en een 28. Ik hoopte dat ik daarmee nog in de goldfleet zou kunnen zitten. Die avond voor de protesten was ik dan ook 68ste op 136, dus in de goldfleet, maar wat ik toen niet wist is dat de Italiaan die juist achter mij zat, maar wel met dezelfde punten, een protest tegen een Braziliaan aan het doen was. Hij heeft uiteindelijk zijn protest gewonnen en daardoor won hij één puntje en dus ging hij in de goldfleet en was ik de eerste van de silverfleet. Ik had 209 punten en de vier laatsten van de goldfleet hadden 208 punten.
Vanaf de finals had ik echt heel veel last van mijn benen. De laatste zes reeksen waren echt heel zwaar voor mij, ik heb nog twee keer een vier gevaren, maar voor de rest was het niet denderend. Ik ben uiteindelijk 5de in de silverfleet geworden. Het is veel beter als wat ik gedacht had voor ik in Brazilië aankwam, maar ik vind het toch spijtig dat ik zo dicht bij de goldfleet zat en dat ik ze juist niet gehaald heb.
Voor de rest was Brazilië een heel interessant ervaring en ik weet zeker dat ik heel veel heb bijgeleerd.
Met dank aan VYF, RBSC, Zhik en Van Laer Yachting
