Vincent Riou zeilt in een zetel naar Les Sables d’Olonne, waar hij woensdagnacht rond 23u00 zal aankomen, behoudens ongelukken natuurlijk. In het klassement van 19u00 dinsdagavond telt PRB 40 mijl voorsprong op BONDUELLE, en 12 op de ECOVER. PRB zeilt ook nog eens een dikke 2 knopen sneller dan de twee achtervolgers, het moet al raar lopen wil Vincent Riou niet als grote overwinnaar ontvangen worden woensdagavond. Met een tijd van minder dan 88 dagen breekt PRB het vier jaar oude record van … PRB met een dikke 5 dagen.
Je mag het vel van de beer natuurlijk niet verkopen voordat hij geschoten is, dat weten we ook wel, maar er resten BONDUELLE noch ECOVER maar bitter weinig opties om PRB van de troon te stoten. Zelfs Mike Golding moest vanmiddag toegeven dat de tactische zet van Riou om de windshift wel erg noordelijk te gaan zoeken, in het rijtje ‘magistraal’ thuishoort, en dat het niet zomaar een onverantwoorde gok was zoals Golding eerst vond. Het is echter nog even afwachten wat de windstille zone die vannacht voor de kust van Les Sables d’Olonne verwacht wordt, met het leiderstrio zal doen, maar normaliter moet de voorsprong van Riou volstaan. Op z’n koolstofboot zal hij nu wellicht op zoek zijn naar een stukje hout om vast te houden…
Vincent Riou, een leerling van de gerenommeerde zeilschool van Port-la-Forêt (of "Port Laf" zoals de Fransen zeggen), heeft deze wedstrijd van bij de start gedomineerd: PRB was als eerste over de startlijn, in dezelfde boot die de vorige editie won. Slechts enkele uren moest hij daarna de leiding aan VIRBAC laten, om die vervolgens weer terug te pakken om niet meer af te staan voorbij de Canarische Eilanden. Daar maakte hij wellicht zijn eerste, en enige tactische fout door iets te lang westelijk te blijven en Jean Le Cam met zijn BONDUELLE langs de oostkant te laten ontsnappen. Steeds zeilde de PRB daarna in de Kopgroep, en even voorbij Kaap Goede Hoop had hij de BONDUELLE weer te pakken. Iets na Tasmanië opteerde Vincent uit puur zeemanschap en zorg om z’n boot voor een noordelijkere koers dan de BONDUELLE om zo het ergste van enkele depressies te ontlopen.
BONDUELLE kon op die manier weer wat afstand nemen, tot net voorbij de Falklands, waar Jean Le Cam zich verslikte in een iets te oostelijke koers, ingegeven door een langetermijnstrategie die gefnuikt werd door een iets te snel van koers veranderend weerpatroon. Daar kon Vincent Riou van profiteren, met een snel opkomende ECOVER in z’n kielzog. Hebben de grootzeilval problemen ECOVER op dat moment de das omgedaan? Niemand kan het met zekerheid zeggen, maar door drie keer de mast in te moeten op een cruciaal moment verloor Mike Golding daar voor de Argentijnse en Braziliaanse kusten wellicht ‘zijn’ Vendée. Eventjes kon de ECOVER een eerste plaats bezetten, maar niet voor lang: PRB nam afstand, zeilde als eerste de nieuwe sterkere wind tegemoet en vergrootte op die manier z’n voorsprong. De door Golding verhoopte strijd aan de wind bleef uit en PRB controleerde rustig haar aanklampende achtervolgers.
Onverstoorbaar en ongevoelig voor de druk die BONDUELLE en ECOVER op hem zetten, gaat Riou tenslotte op zoek naar de windshift die hem van het hogedrukgebied boven de Ierse Zee in een laatste slag tot tussen de twee boeien zal brengen die de finishlijn bij Les Sables d’Olonne markeren. BONDUELLE en ECOVER boeten een pak snelheid in doordat ze nu hoger aan de wind moeten varen. De kans is zelfs groot dat Mike Golding nog eens overstag zal moeten om de finish niet voorbij te zeilen.
Maar wat een fantastische wedstrijd toch, die tot in de allerlaatste mijlen spannend zal blijven. Zeg nu zelf: na méér dan 21.000 mijl komen drie favorieten praktisch samen op de finish afgestormd. Zo’n kleine onderlinge verschillen bij de finish na zo’n lange race, dat is nog niet eerder vertoont, en het heeft er zeker mee toe bijgedragen dat de website van de Vendée Globe nooit gezien toppen scheerde qua bezoekersaantallen. Spijtig dat er maar eentje écht de eerste kan zijn, want ze verdienen het wellicht alle drie... Op naar 2008, ik kijk er al naar uit…
