Van onze redacteur ter plaatse:
Met meer dan 60 supersnelle zeilboten op weg naar de Braziliaanse zon.
Vorig weekend vertrok vanuit de Franse havenstad Le Havre de nu al 8ste editie van de Transat Jacques Vabre. Buiten de gratis koffie die her en der te verkrijgen was in diverse stands, en het drukbezochte sponsorvillage, ging de meeste aandacht van de toevallige en minder toevallige bezoekers uiteraard naar de supersnelle zeiljachten. En je had wat tijd nodig om het grote Bassin Paul Vatine rond te wandelen, je vergapend aan al dat glimmend (en ook minder glimmend) zeilend materiaal.
ORMA-zwanenzang
Vroeger steevast de grootste klasse, nu maar met zijn vijven: het tij is definitief gekeerd voor de 60-voets trimarans, die in 2008 zelfs geen eigen wedstrijdprogramma meer hebben. Aan de diverse commentaren te horen, zal de strijd de komende twee weken vooral gaan tussen de GROUPAMA en de GITANA 11, met de BANQUE POPULAIRE en de BROSSARD als belangrijkste outsiders. De SOPRA wordt als overjaars afgedaan. Leuk om dat als sponsor te horen.
Bij de populaire Franse bank blijven ze bij dit droevig nieuws niet bij de pakken zitten: op hun stand in het sponsorvillage was de maquette van hun nieuwe 40-meter maxi-trimaran te bewonderen. Ik kan jullie zeggen: naast dat beestje is een ORMA multihull echt een pinokkio...
Classe 50 Open in opmars
Open 50 Crepes WhaouDeze groep multihulls is met haar 8 deelnemers voor het eerst groter dan de ORMA-klasse. Je vindt hier een bont allegaartje van schepen terug: de CREPES WHAOU (heerlijke pannenkoekjes op hun stand...) is hier het neusje van de zalm. Benieuwd wie daar wat tegenin gaat brengen: Franck-Yves Escoffier zeilt deze tot in de puntjes geprepareerde tri samen met Karine Fauconnier, in een vorig leven nog skipper op de 60-voets SERGIO TACCHINI.
Weerwerk zal wellicht voornamelijk komen van twee andere trimarans: de LAITERIE DE ST-MALO en de CROISIERES ANNE CAZENEUVE. Deze laatste is een heuse meccano onderdelen van twee of drie oude 60-voets trimarans, op maat gezaagd en aan elkaar geplakt. Mooi is anders, maar naar het oordeel van haar schipper Anne Cazeneuve (zeilt hier samen met haar dochter) is het geheel erg efficiënt.
IMOCA 60-voeters stelen de show
Bassin Paul VatineMet zijn zeventienen lagen ze netjes achter elkaar aangemeerd in het grote dok. Een prachtig en indrukwekkend zicht. Toen we vorige donderdag langs de 60-voets monohulls wandelden, viel het op hoezeer de nieuwe ontwerpen verschillen van die van vorig jaar: de nieuwste telgen uit deze klasse zijn erg breed (bijna 6meter), met een duidelijke knikspant (soms al vanaf de boeg), en hebben power te koop. Het meest extreme schip, de Engelse PINDAR (getekend door de fel gehypete Juan K.), lag er wat verweesd bij, zo zonder mast: die was ze een week tevoren verloren op weg van Engeland naar Le Havre. Een serieuze streep door de rekening van het duo Brian Thompson en Will Oxley.
Het is ook grappig om te zien hoe sommige sponsors goed begrepen hebben dat om in zulk een groot veld op te vallen, het vaak erg handig is om je boot van ‘flashy’ kleuren te voorzien, kwestie van op te vallen. We zagen ondermeer een felgele AVIVA en een haast roze VM MATERIAUX. Ook op de ROXY was een allicht erg vrolijk gestemde marketing-bende losgelaten.
Groupe BelZodra ze de zeilen hees echter, was de GROUPE BEL de grote aandachtstrekker: de eeuwige smile van die lachende koe, op een zeilboot dan nog wel, dat gaat niet onopgemerkt voorbij...
Je zag ook meteen wie er al klaar was voor de strijd, en wie niet. Op de ECOVER was alles erg rustig: klaar voor de strijd. Dat hij nog maar weinig zeemijlen met zijn boot maakte, vindt Mike Golding niet erg: “In het verleden hebben we het in gelijkaardige situaties vaak erg goed gedaan”. Op de splinternieuwe SAFRAN waren ze er blijkbaar ook erg gerust in. Zo gerust zelfs dat ze er voor enkele uurtjes tussenuitkneep om wat rond te varen met gasten van de sponsor.
Onmogelijk om hier in enkele lijnen de kansen van elke deelnemer te analyseren. Reken maar dat de SAFRAN (winnaar van de proloog) om de ereplaatsen zal strijden met FONCIA (geschipperd door meester Desjoyeaux himself) en de GITANA 80 van Loick Peyron. ‘Onze’ ECOVER niet vergeten natuurlijk, evenals de andere rits schepen met bouwjaar 2007.
Class 40: de grote verrassing
Class 40 - Telecom ItaliaMet zijn dertigen zijn ze: de Class 40 maakt het hier helemaal waar. Misschien minder spectaculair dan de grote 60-voeters, maar meer toegankelijk voor kleine sponsors en amateur-zeilers. De meest in het oog springende Class 40 is ongetwijfeld de Italiaanse TELECOM ITALIA van Giovanni Soldini. Het schip doet met zijn grijze mantel wat militair aan, maar architect Guillaume Verdier, die ook de SAFRAN ontwierp (dat valt echt wel op), is er alvast vol lof over. Het zou ons niet verbazen dat er van dit Class 40 ontwerp er in de toekomst meer zullen rondvaren.
Het valt op dat de schepen zoals de serie-gebouwde Akilaria, de Owen-Clarke & de Rogers designs die de knikspanten erfden van de nieuwe generatie Open 60s, er opvallend meer ‘racy’ uitzien dan hun ronde concurrenten als bv. de Pogo 40. Er is zelfs al sprake om de Class 40 naar voorbeeld van de Mini’s op te splitsen in een proto- en een serieklasse, om de nu al tragere maar in Frankrijk als zoete broodjes verkopende Pogo 40's ook nog een kans te gunnen wellicht.
Ook opvallend veel buitenlandse deelnemers in deze groep: 4 Engelse schepen, 2 Belgen (jawel: MERENA en de EN AVANT LES ENFANTS), 1 Nederlandse boot en de al eerder aangehaalde Italianen.
De wedstrijd tot op heden
De monohulls konden met hun start op zaterdag (even uitgesteld door vissersprotest) nog genieten van een heerlijk noordelijk briesje, de mutihulls moesten zondag iets langer wachten op wat wind om hun zeilen te vullen.
Een uit de kluiten gewassen depressie net onder de Azoren verstoort op dit ogenblik de reguliere passaatwinden, en zorgen voor een niet alledaags windpatroon. In de loop van dinsdag kregen de koplopers bij de 60-voeters enkele uren lang 35-40 knopen wind te verwerken, wat al meteen fataal werd voor de mast van de ARTEMIS. Het schip zet nu koers naar Vigo. Op sommige trimarans ging de bemanning in survival-mode, zo lelijk was de zee: kort, en erg verstoord. Probeer daar maar eens drie rompen tegelijk door te jagen.
Zo kort na de start kan je moeilijk zeggen dat de wedstrijd al in een definitieve plooi ligt: de 5 ORMA-trimarans liggen amper 30 mijl uit mekaar, de nummer 7 van de IMOCA schepen CHEMINEES POUJOULAT ligt maar 57 mijl achter op de SAFRAN, bij de Class 40 ligt nummer 10 op amper 30 mijl van de TELECOM ITALIA. Enkel bij de Open 50 klasse lijkt het er nu al op dat de CREPES WHAOU er boven uitsteekt: 75 mijl scheiden haar van nummer 2, 100 mijl van nummer 3. Na amper 2,5 dagen zeilen is dat erg veel. www.jacques-vabre.com
Foto's © MOCHET Marcel / AFP
