Op maandag 3 december was het net 10 dagen geleden dat Francis Joyon begon aan zijn poging het record solozeilen rond de wereld te heroveren.
En na amper 10 dagen bevindt de rode maxi trimaran IDEC zich ter hoogte van Rio de Janeiro. Daarmee telt de Fransman virtueel 820 mijlen voorsprong op zijn Britse rivale.
Nieuw record gevestigd onderweg
De afstand Brest – Evenaar hadden ze ondertussen overbrugd in 6 dagen, 16 uren en 58 minuten. Een record en een verbetering van de vorige besttijd op naam van Ellen MacArthur met ruim 2 dagen!
Dit is zelfs 10 uur sneller dan de volledig bemande Orange II in 2005.
Tot nu toe hield men het voor onmogelijk dat een solozeiler deze afstand, zelfs bij ideale omstandigheden, onder de 7 dagen zou kunnen afleggen.
En ondanks de fenomenale prestatie tot nu toe blijft de Franse schipper heel nuchter :
“Het was belangrijk dat we van bij de start een hoge snelheid konden aanhouden en dat is wonderwel gelukt. IDEC is in staat indrukwekkend te versnellen, maar blijft desondanks heel goed te controleren. De passage van de doldrums was heel vermoeiend door de vele manoeuvres nodig om de constante windvariaties in kracht en richting op te vangen. Maar deze passage heeft ook aangetoond dat deze boot zelfs in heel licht weer fantastisch loopt. Met minder dan 10 knopen bakstagwind bereikten we toch snelheden van 15 knopen.
IDECDan volgden de zuidelijke passaatwinden, waarin aan de wind de bootsnelheid wel wat terugliep, maar we toch op recordschema konden blijven. Nu volgt het hoog van Sainte Hélène. Meteoconsul Jean-Yves Bernot heeft een kleine depressie gevonden met noordelijke winden. Als we die kunnen bereiken ligt de weg naar Kaap de Goede Hoop open.”
Het ritme aan boord is ondertussen routineus geworden :
“Ik eet op ‘normale tijdstippen’ driemaal daags, er vooral op lettend dat ik voldoende calorieën naar binnen werk. Slapen probeer ik voornamelijk ’s nachts te doen, omdat dan het lichaam het best recupereert.
Bij halve wind doet de automatische piloot het uitstekend, wat me toelaat een beetje te rusten in het sas tussen cabine en cockpit en wat hazenslaapjes mee te pikken. De cabine ga ik alleen binnen om informatie omtrent de meteo-ontwikkelingen te halen, zodat ik steeds vlug kan reageren op iedere gedragwijziging van de boot.
Tijdens zo een onderneming moet je constant alert en op alles voorbereid zijn. Het is op dit moment heel warm aan boord, en toch denk ik al aan de polaire koude en begin ik stilaan de boot te preparen voor de woeste kille Zuidzee.”
Nog zo een slordige 18'000 mijl te gaan !
