Drama vandaag in de Transat BtoB: de BRIT'AIR verloor zijn mast. Schipper Armel Le Cléac'h vertelt...
"Het was rond de middag, ik zat binnen en hoorde plots gekraak. Ik rende naar buiten en zag dat de mast in stukken naast de boot lag. Er stond wel wat zeegang en er was wat wind, maar zeker geen stormkracht De kwalificatie voor de Vendée Globe is voor een andere keer. Een grote ontgoocheling..."
Armel Le Cléac'h had net gereefd, want het weerbericht had meer wind voorspeld. Er was niet veel tijd om stil te staan bij het verlies van de vleugelmast, want de stukken beukten tegen de romp. Drie kwartier later was alles losgeknipt en zonken mast en verstaging naar de bodem van de oceaan.
In een rechtstreeks interview met de aanweige zeilers op het Salon Nautique gaf Armel nog aan dat hij op motor op weg was naar de Kaapverdische eilanden, 400 mijl verder. Lastiger is dat hij qua brandstof wat krap zit, maar zijn shore teams was volop bezig een oplossing te zoeken: een sleepboot of iemand die hen op zee kan bijtanken.
Eéntje is ontsnapt
GITANA EIGHTY Open 60Aan de kop van de vloot zeilt na zes dagen wedstrijd, gekruid met een lang reachrak en een redelijk moeilijke doortocht door de doldrums, de GITANA EIGHTY van Loick Peyron. Peyron is de eerste die de noordoost passaatwind oppikte, en kon zo een 40-tal zeemijlen voorsprong bijeensprokkelen.
“Het was niet gemakkelijk, en eigenlijk stuurde ik naar het noorden omdat ik niet beter wist. Ik had er gewoon geen idee van waar ik heen moest, of vanwaar de wind zou komen. Ik heb geen oog dichtgedaan de laatste dagen. Het is hier erg warm en vochtig en erg oncomfortabel, en dat gaat nog minstens drie dagen duren... Maar het is natuurlijk wel leuk om aan de leiding te varen.”
Dan volgt een trio
Veertig zeemijl verderop dringen drie andere concurrenten wel erg aan: SAFRAN, FONCIA en de GROUPE BEL ruiken nog steeds hun kans en bij de eerste de beste gelegenheid zullen ze die mijlen zeker terugpakken. In het stuk naar de Canarische Eilanden is nog alles mogelijk.
Nu de passaatwinden alsmaar sterker worden, ligt de SAFRAN 60 mijl westelijker, de FONCIA meer oostelijk: SAFRAN vaart sneller in de reach, FONCIA kan stilaan de schoten wat vieren en de extra pk’s van het Finot-ontwerp laten spreken. De 1000 zeemijl naar de Canarische eilanden kunnen beslissend zijn voor het eindpodium, maar de weerkaarten voor na Las Palmas laten een uiterst gecompliceerd beeld zien, en de kans is groot dat de vloot met stormwind in Bretagne aankomt.
En tenslotte de twee grote verliezers
De GENERALI ligt kort achter het bovenstaande trio, en zou eventueel nog kunnen aansluiten bij de kopgroep. Maar voor de ECOVER en de CHEMINEES POUJOULAT is het te laat. Zij verloren meer dan honderd mijl in de doldrums.
Op de ECOVER heeft het ballastsysteem nog steeds kuren, heeft Mike Golding zijn motor ter nauwernood van de verdrinkingsdood kunnen redden, maar vooral: de navigatiecomputer is gecrasht, net zoals op de CHEMINEES POUJOULAT. En iedereen weet hoezeer de zeilers afhangen van grib-files, snelheidspolairen, routeersystemen,...
Het gevaar voor deze twee schepen komt echter langs achter: de achtervolgers lijken immers weinig last te ondervinden van de doldrums. ROXY, MAISONNEUVE, AKENA VERANDAS en CERVIN ENR zijn niet veraf meer, en zeilen in oogcontact, wat de spanning onderling nog opdrijft... Deze vier trekken zich nu aan elkaar op, wat de wedstrijd natuurlijk nog spannender maakt.
