Een mooie afsluiter voor mijn Down Under verhaal en een mooi begin van zeil seizoen 2008. De eerste dag werd er vanwege te weinig en niet stabiele wind niet gezeild, maar de andere 6 wedstrijden hebben we alles gegeven wat we maar konden.
Ik had de eer te mogen zeilen met een paar grote namen uit de zeilwereld. Team Samurai Jack bestaat uit o.a. Simon Kidd waar ik samen de down wind trim mee deed, hij heeft zijn mijltjes gedaan op Nicorette, Bols, Neil Pryde, Maximus, Zana enz...
Chris Burgess is voordekker op Michael Brennan’s huidige Sjambok en runt het Ragamuffin project, Ed Smythe BMW Oracle’s en Neil Pryde’s navigator, Yan Trouwen Landtmeters Racing Squad, Johnny was rigger voor BMW Oracle en deed daar ook wat voordekwerk, Benno deed main trim op Nicorette, Wild Joe en Maximus, Casy deed aandewindse trim op Bols, Nicorette en Maximus, enz, enz…
Samurai Jack had speciaal voor deze race nieuwe carbon voorzeilen en een nieuw carbon race main. De kiel, de giek en de spinnakerboom werden vervangen en de gehele romp is vlak voor de race nog eens behandeld met McLube. Het enige nadeel was dat ik tijdens de delivery 30 uur 40 knopen wind op de neus had, mor soit, ne mens moet er iets voor over hebben eh.
De battle of the Navies werd gewonnen door de Aussies, de Kiwi matrozen waren 2de en onze Wester-buren werden derde. Toen ze de jongens van de UK navy op het podium riepen zong hun gehele team Great Britannia rules the waves. Ik kreeg er kiekenvel van.
Het zit er hier voor mij op
Ik keer terug huiswaarts om mijn short, t-shirt, Care Plus zonnecrème en flip flops te ruilen voor een zeilpak, zeillaarzen, dikke truien en een mutsje.
Als ik zo even terug kijk hebben we hier de voorbije 4 maanden geen enkele race buiten de top 3 gevaren. De Nexus Gold Cup 1ste, Coastal Classic 2de, Canterbury Keelboat Regatta 1ste bay of Islands Racing Week 1ste, om er maar enkele op te noemen. Het record van de Coastal hebben we niet verbroken, wat wel een beetje jammer is omdat de weergoden niet genoeg wind op voorraad hadden. Maar de volgende keer dat ik terug naar hier beneden kom zetten we dat zeker recht.
Nog een kleine leuke anecdote
Op de heen delivery van Maximus naar Sydney voor de Hobart race in het midden van de Tasman Zee, had de crew een jonge nieuweling aan boord wijsgemaakt dat ze de evenaar gingen kruisen. Die kerel ging gedurende 2 dagen met een klein kloppend hartje naar Ross (Field) om te vragen: “hoe ver nog voor de equator? Zijn we er nog niet?” Tot Ross tenslotte zei dat ze hem juist hadden overgestoken.
De gehele bemanning heeft zich dan verkleed in Koning Neptunus en zijn vriendjes en de jonge kerel in kwestie kaal geschoren, met watervaste alcohol stift schoon tattoo’s cadeau gedaan en rommel laten vreten. Na het gekende ritueel heeft Ross de kerel bij zich geroepen en de kaartplotter uitgezoomd en uitgezoomd en uitgezoemd en uitgezooooomd, om hem te laten zien hoe ver onder de evenaar dat ze eigenlijk waren...
