De Barcelona World Race, een race rond de wereld voor duo's op een IMOCA 60, non-stop. Zo wordt deze regatta voorgesteld. Maar als het echt moet mag je toch even halt houden, voor zogenaamde technische stopovers. Gebeurt dat voor de 140e lengtegraad - zeg maar zuidoost Australië - dan wordt je niet gepenaliseerd. Eens daar voorbij blijft je open 60 verplicht minimaal 48 uur aan de landvasten. Een overzicht.
We schrijven 15 januari, amper 16 dagen na de start in Barcelona. Foncia vaart binnen in Recife, Brazilië. In amper 20 uur tijd verlaten Michel Desjoyeaux en zijn poulain François Gabart alweer de haven, met een nieuwe crash box. Naast hen in de lappenmand lag die andere leider op dat moment, Virbac-Paprec 3, met een gedeeltelijk losgerukte grootzeiloverloop. Op 4 februari was het aan de beurt van Juan Merediz en Fran Palacio om hun Central Lechera Asturiana even binnen te brengen voor onderhoud. Het hydraulisch systeem van de kantelkiel deed nukkig, een jobke voor Midas in Kaapstad.
De leider, nog maar eens
Op 16 februari was het alweer de leider Virbac-Paprec 3 die een haven opzocht. Er zijn 3 karren op de mastrail van het grootzeil gebroken. Karren waarop ook de zeillatten vastzitten en die dus belangrijk zijn voor het profiel van het grootzeil. Er waren slechts 2 reserves aan boord en "Verder zeilen zonder reservekarren was ondenkbaar. We gaan nu proberen een beetje te relaxen, goed te slapen, een douchke nemen, misschien ons ne keer scheren, maar uiteraard gaat onze grootste aandacht naar de boot.", aldus Jean-Pierre Dick.
Zondag 20 februari was het zelfs dringen aan de steigers in Wellington. Estrella Damm liep als eerste Wellington binnen. Een gebroken voorstag (de mast bleef staan dankzij het stagzeil en de code zero die op dat moment waren gehesen) samen met een gebroken roltrommel van het Solent-zeil konden niet hersteld worden op zee. Amper 1 minuut later lag ook Groupe Bel aan de Wellingtonkade. Zij hebben 2 belangrijke zeilen die moeten gerepareerd worden. Even de Michel bellen zeker.
Ook op Hugo Boss overwegen ze een pitstop. Meiklejohn en Verbraak proberen de zwart-witte bolide op snelheid te houden, ondanks het feit dat een deel van de mastrail van het grootzeil is afgebroken en dat ter hoogte van de eerste reef. Hierdoor kunnen zij niet over het volledig potentieel van het grootzeil beschikken.
Ondanks de 2 pitstops ligt Virbac-Paprec 3 nog steeds aan de leiding, 125 zeemijlen voor Mapfre. We Are Water is hekkensluiter en moet een slordige 3750 zeemijlen goedmaken op Jean-Pierre Dick en Lois Peyron.
Mapfre zeilt wel door
De Olympische gedachte
Iker Martinez en Xabi Fernandez op Mapfre weigeren dan weer ostentatief om mee te doen aan de sightseeing in Wellington. Hun J1, een in de Stille Oceaan veel gebruikt voorzeil, ging overboord. Beide Olympische 49er kampioenen konden het zeil wel recuperen, maar de haak die het zeil aan de mast bevestigt ging toch verloren. Beide heren slaagden in een noodreparatie: "We zouden misschien beter stoppen in Wellington om echte reparaties uit te voeren en zouden daarna wellicht sneller terug in Barcelona zijn dan nu. Maar we hebben nog genoeg brandstof en genoeg voedsel aan boord en we zijn hier tenslotte om non stop rond de wereld te zeilen en daar willen we boven alles in slagen." Tja, toch die Olympische gedachte zeker...
Je kan de race én de pitstops hier volgen.
Foto's: © Chris Cameron/DPPI
