Het voorbije weekend kende de Velux 5 Oceans zeilwedstrijd zijn ontknoping in het zonnige Franse La Rochelle. Stormram Brad Van Liew zeilde vrijdag als eerste over de finishlijn met zijn ECO60-jacht Le Pingouin. Hij had voor de laatste sprint van Charleston naar La Rochelle iets minder dan 13 dagen nodig.
15 uur later finishte de Brit Chris Stanmore-Major, de revelatie van deze wedstrijd: geen noemenswaardige solo-zeilervaring, amper zeemijlen op zijn Spartan, amper budget, enfin ‘een vogel voor de kat’ zo dachten velen bij de start in september vorig jaar.
Hij maakte alle beginnersfouten die een beginner kan maken, was blij met de trim wanneer zijn jacht 10 knopen liep, kende zijn deel materiaalpech, waaronder veel batterij-problemen in de beginfase tot een bijna-zink-ervaring in de laatste etappe, gelukkig zonder dramatische gevolgen…
Een Engels knoeierke
Maar naargelang de wedstrijd vorderde, leerde CSM de knepen van het vak. Surfen tegen meer dan 20 knopen werd mogelijk nadat hij het bestaan van de achterste ballasttank ontdekte. Tactische zetten bleken stilaan goed uit te pakken, en CSM’s nooit aflatende vechtlust kwam stilaan terug.
In Punta del Este liet hij zich nog als een beginneling een fraaie tweede plaats afhandig maken, maar in La Rochelle was het raak. De vierde plek in de eindrangschikking laat helaas niet echt zien dat er voor hem meer had ingezeten als de voorbereidingsperiode iets langer was geweest. Eens benieuwd wat die in de toekomst nog gaat doen.
Chris Stanmore-Major
“Ik heb nog nooit solo in een boot gezeild”
De Pool Gutek stuurde enkele uren na CSM zijn Operon Racing de Vieux Port van La Rochelle binnen. Na de afknapper in de vierde etappe, waarin hij met een afgeknapte boegspriet en wat gebroken ribben in Recife twee weken lang aan de wal moest blijven, kreeg hij op het einde van de laatste etappe weer met pech af te rekenen: één hydraulische kielpomp begaf het in volle eindsprint…
Deze Gutek kwam er aan het begin van de wedstrijd nog openlijk voor uit dat solozeilen voor hem zo mogelijk nog nieuwer was dan voor CSM. Maar hij verbaasde vriend en vijand door in de eerste dagen af en toe op de eerste plaats in het klassement te prijken. Eigenlijk is hij de man geweest die eindwinnaar Brad Van Liew het meest vuur aan de schenen wist te leggen.
Zbigniew Gutkowski
Ouderdomsdeken met foute boot
Als laatste in de rij meerde Canadees Derek Hatfield zijn Active House af. Het ouderdomsdeken van de vloot heeft maandenlang gestreden om zijn intrinsiek minder snelle boot toch in het zog van Van Liew te houden. Samen met Van Liew was hij vooraf getipt voor de overwinning, omwille van zijn grote ervaring in het solozeilen. Helaas een iets mindere boot gekocht wegens krap budget, en als de nieuwelingen dan snel blijken te leren, ja dan wordt het moeilijk… Na de opgave in de vorige editie van de Around Alone, waar hij onder noodtuig naar Nieuw-Zeeland moest uitwijken, was Derek maar al te blij dat het hem deze keer wel gelukt was, “en zelfs MET een podiumplek als dessert”.
Derek Hatfield
Olijke pinguin
Brad Van Liew. Olijke dikkerd met massa’s zeilervaring. De man die ruim op tijd de beste koop deed door de Le Pingouin over te nemen, een ontwerp van 2002 en daardoor ook veruit de snelste boot van de wedstrijd. De man met de beste en meest gedegen voorbereiding. Niet dat hij het geld maar voor het rapen had, want ondanks vele kleine sponsors had ook zijn budget limieten.
De grote favoriet van bij de start. Wint alle etappes, alle tussensprints, en rijft dus ook het maximum aan prijzengeld binnen. Van de in totaal 500.000€ door Velux ter beschikking gestelde euro’s gaan er minstens 250.000 naar zijn bankrekening. En van daaruit wellicht rechtstreeks naar de afbetaling van de verschillende openstaande rekeningen… Hoed af voor deze ‘man with a plan’ die erin slaagde om dankzij doorzetting en talent zijn droom waar te maken.
Wat leerde ons deze Velux 5 Oceans?
Buiten het feit dat ook België aan de start nog vertegenwoordigd was in de persoon van pechvogel Christophe Bullens, blijft toch de bedenking dat het idee van de ECO-60-klasse niet echt aanslaat bij de zeilers. Nobel idee nochtans om oude zeilmachines een tweede leven te gunnen, maar het blijkt aartsmoeilijk om daar grote sponsors voor warm te maken. Maar als er dan maar vijf boten aan de start verschijnen, tja.
De return-on-investment voor een professioneel project in deze wedstrijd is daardoor ook erg laag. In de eerste plaats ligt dat zoals gezegd aan het erg lage aantal deelnemers in combinatie met het feit dat één deelnemer er torenhoog bovenuit stak, zodat deze wedstrijd van bij het begin aan spankracht inboette. Ze is misschien hooguit twee dagen spannend geweest, helemaal in het begin, toen die onbekende Pool plots aan de leiding voer. Brad’s meesterschap was misschien goed voor hem, maar niet voor de wedstrijd.
Andere factor die een pluspunt had kunnen zijn: een degelijke website, gevoed met iets minder hoogdravende berichten. ‘Dramatic’, ‘gruelling’, ‘horrendous’, … ik heb nog nooit zoveel blabla (of was het toch onzin?) gelezen als in de nieuwsberichten van deze Velux 5 Oceans. ‘The ultimate solo challenge’ was dan wel de ondertitel bij de wedstrijd, maar ze moeten niet overdrijven hé… In mijn ogen is de Vendée Globe een pak meer ‘ultimate’ dan in vijf etappes rond de wereld te sjokken.
Hopelijk voor onder meer het organisatieteam, maar vooral voor de minder gefortuneerde zeilers-met-zin-voor-avontuur, blijft Velux deze wedstrijd steunen, zodat ze nu al werk kunnen maken van de volgende editie, en dan méér zeilers warm kunnen maken om hun kans te wagen. Want als je het aan Brad, Gutek, Derek en Chris (en zelfs aan Christophe) vraagt: het blijft een fantastische ervaring. Volgende keer meer deelnemers uit de Lage Landen?
