Het inschepen gebeurde opvallend vlot : de crew van 5 verzamelde woensdagavond na het werk en reeds rond 19u30 zeilden we Oostende uit. Met halve wind liep de Denebola gemiddeld boven de 8 knopen, recht naar Harwich. Daar zeilden we rond 5 uur lokale tijd de River Orwell op. Het was nog heel stil toen we aanmeerden aan de steigers van de Royal Harwich Yacht Club te Woolverstone : op de overwegend Nederlandse jachten was bovendeks geen kat te bespeuren.
In het prachtige nieuwe clubhouse dienden wat later volunteers op leeftijd koffie, fruitsap, eieren, worsten, bonen en wat koeken aan een buffettafel. Waarschijnlijk spijsde dit ontbijt meer de clubkas dan de deelnemers, maar de Nederlanders maakten er gretig gebruik van.
Velen zagen er wat belabberd en verfrommeld uit. Hun delivery Vuurschepen Race had nochtans niet veel wind gekend : sommigen moesten zelfs motoren naar Harwich.
De rest van de dag wat slaap genomen. Later op de dag veel wind en een zachte regen. Heel wat afgewandeld door Ipswich, warmere uitrusting kopen in de Fox’s Marina en een lekker avondmaal genomen in de wereldvermaarde pub Butt&Oyster te Pin Mill. Alleen al de wandeling op het pad langs de Orwell naar deze bocht met Thames barges is de moeite waard.
Een monster aan de start, luwte en de optie van de “slimme vrienden”
De lucht neigt naar beter weer op vrijdagmorgen . Vroeg ( 7 uur lokale tijd ) varen we de Orwell af. De start werd punctueel op tijd gegeven en – very British – met kanonschot op het drijvend ponton compleet met kraan dat dienst deed als startschip. Een tip voor race-officers : gegarandeerd geen indringstarts met dit gevaarte. Dit gaf de schipper een idee : zich wat achter de startlijn plaatsen, wenden en over stuurboordboeg langs de startboot scheren waar zich toch niemand durfde begeven.
Door deze start aan de bevoordeligde zijde, lagen we reeds vanaf het begin bij de kopgroep. Na een in- de- windse boei – enige boei van de “flexy course” - ging het boven de Cork Sands, om dan zuid-oost-waarts af te buigen . Aan de Sunk area, tussen de Long Sand Head en de South Galloper, viel de wind weg, als het ware opgeslorpt door het Galloper Windmolenpark. De boten om ons heen leken wel in alle mogelijke richtingen te varen. We maakten grappen over de optie om ver oostwaarts dit gebied te omzeilen die onze “slimme vrienden” van Moving Intelligence namen.
Surfen door de nacht en een UFO
Uiteindelijk nam de wind samen met de bewolking toe vanuit ZO. De wind bleef traag verder ruimen tijdens de nacht en nam toe tot een stevige bries. We surften onder spi in de donkere nacht de golven af. Een nieuwe ervaring voor deze neofiet : soms aan 14 knopen de boot zo lang mogelijk in het golfdal te sturen, met naast jou schuimend wit dat reflecteert door de heklichten van voorliggende boten.
Twee kooien langs elke zijde tussen ballasttanks en motor
In de buurt van het meest Noorderlijke merkteken, de Smith’s Knoll, liep de Luctor op een onverlichte boei. Zeer professioneel, met kalme en vaste stem, meldde de Luctor de positie van dit obstakel, en wat later zijn opgave wegens structurele schade. Achteraf vernamen we dat nog enkele boten een close encounter hadden en het waarschijnlijk om een op drift geraakt stel boeien ging, verbonden met een ketting. Gezien de ligging dicht bij de te ronden boei, waar alle boten samenkwamen, is het een wonder dat er niet meer schade aangericht werd.
Een grijze ochtend, mooi zeilweer en een finish onder spi
De ochtend was er een om rustig de weekend krant door te nemen … grijs, beperkt zicht en een lichte motregen. Door het verder ruimen van de wind naar ZW ging nu ook weer de spi omhoog, deze keer de fractionele. Tot onder de Nederlands kust ging het verder onder spi, met op het eind nog een eindje afkruisen om het virtuele waypoint merkteken te ronden. Onder de kust klaarde de hemel op vanuit het Noorden en het werd prachtig zeilen. Nog een klein scherp rakje, en we finishten zaterdag middag om 14:58 British Summer Time ( het is tenslotte een RORC Race ! ) tussen twee J-109.
De kleine Denebola eindigde op de 20ste plaats IRC overall en was 5de in zijn IRC 3 klasse. Onze prestatie werd overschaduwd door die van andere belgen : de MC34 Azawakh haalde de eerste plaats over all en zeilde zich “in the chocolates” !
Dromend bij het naspelen van de Tracker besef ik welk een prachtige introductie in het offshore zeilen me dit weekend werd aangeboden ! Een uitzonderlijke boot, schipper en crew. Bedankt Denebola, Alain, Luc , Johan en onze “stagiair-kok-zeilmaatje-doe-het-al “ Sofie!
Crew bij vertrek in Harwich: Gert, Luc, Alain en Sofie
Tekst: Gert Lerno - Voorzitter Belgische Patin Klasse en neofiet in het RORC zeilen.
