Jonas Gerckens staat op het punt om deel te nemen aan zijn tweede Route du Rhum, een solo-oversteek van de Atlantische Oceaan. Jonas: “Van kinds af aan oefent de open zee een enorme aantrekkingskracht op mij uit, dwingt ze me om verder te kijken, voorbij de horizon”
De appel valt nooit ver van de boom. Jonas Gerckens, zoon van een voormalig topsporter, volgde aanvankelijk het pad dat zijn vader, Jean-Benoît, had uitgestippeld, maar gaf uiteindelijk de voorkeur aan het onmetelijke blauw boven het oker van de tatami. Nadat een blessure Jonas’ vader beroofde van deelname aan de Olympische Spelen van Montreal, neemt hij zijn gezin mee voor een zeiltocht door Europa. Hij meert aan in Bretagne, in de buurt van Saint Malo. In deze regio, waar zeilen bijna een religie is, ontdekt Jonas de geneugten van het zeilen.
Jonas beoefende, evenals zijn vader, eerst ook judo in competitie voordat een blessure een rem zette op zijn ambitie om door te breken in deze vechtsport .
Ik realiseerde me dat ik op het water wilde zijn
“Mijn coach had me ook verzekerd dat ik een goed niveau kon bereiken, maar dan ook niets meer “. Tijdens zijn studie diende Jonas uiteindelijk een sponsordossier in bij de organisatie van een grote offshore race. “Ik realiseerde me dat ik op het water wilde zijn“, verzekert hij met zijn brede glimlach.
Hij pakt zijn rugzak en keert terug naar Bretagne om een opleiding te volgen aan de Glénans-school. Daar ontwikkelt hij de vaardigheden die essentieel zijn voor zijn toekomstige offshore-races. “Mijn leerproces ging snel en dat was fascinerend voor mij. Ik had als kind een poster van Loïck Peyron aan de muur van mijn slaapkamer hangen” Na een eerste echte “wedstrijd” in 2005, nam Jonas in 2007 deel aan een eerste mini-Transat waardoor hij “ervaring kon opdoen”.
Het Mini-circuit
Een decennium lang bleef Jonas hangen in het Mini-circuit. Alles bij elkaar genomen is zeilen net als de F1 onderverdeeld in verschillende categorieën en is het een dure discipline. Het is niet genoeg om te presteren om de Graal te bereiken, je moet ook sponsors vinden. Jonas schittert in de Mini-klasse, staat al vijf jaar in de World Top 5 met een nummer één plaats in 2012, en won in 2014 Les Sables-Les Açores, een race van twee weken, waar hij ook op de tweede plaats eindigt in 2013 en derde anno 2016.
Sponsor Volvo
2016 markeert ook een keerpunt in de carrière en in het leven van Jonas, de eeuwige optimist en een echte vechter. Zonder een sponsor en wetende dat doorgaan in deze omstandigheden ingewikkeld gaat worden, rijst de vraag om te stoppen. “Ik dacht dat ik mijn zeilplunje aan de haak moest hangen”, erkent hij. Dan krijgt hij een telefoontje dat zijn leven zal veranderen. Volvo biedt hem aan om zeilend ambassadeur in België te worden en hem een jaar te volgen. De resultaten zijn er en het Scandinavische automerk verbindt zich voor meerdere jaren aan zijn zijde – Jonas en Volvo tekenden vervolgens een nieuw contract dat hen tot 2025 bindt – en voorziet hem van een budget om een tweedehands boot aan te schaffen om mee te doen aan de Route du Rhum in 2018, de race die hem altijd heeft doen dromen. “Van jongs af aan had ik deze aantrekkingskracht voor de open zee, ik wilde verder kijken, voorbij de horizon”
Aan het roer van een Class40 slaagt Jonas erin zijn twee doelstellingen te verwezenlijken: de race uitrijden en het beste Belgische resultaat (Michel Kleijans in 2014) overtreffen door als veertiende te eindigen. De media aandacht is aanzienlijk en enthousiastelingen beginnen hem te volgen. Uit deze 21 dagen, 9 uur, 55 minuten en 15 seconden tussen Saint-Malo en Pointe-à-Pitre, maakt Delphine Simon, voormalig RTBF-journalist en manager van Jonas, een mooie film getiteld Le rêve de Jonas .
De Red Dolphins
Beter ondersteund nu, maakte Jonas van de gelegenheid gebruik om de Red Dolphins te lanceren, een gemengd dubbel voor offshore racen. Een avontuur dat eveneens doorspekt is met succes: de Belgische ploeg slaagt erin om driemaal vice-kampioen van Europa te worden en in 2021 een bronzen medaille te winnen op het betwiste WK in Italië. In 2021 staan Jonas en zijn co-schipper Benoit Hantzperg ook op de vierde plaats in de Transat Jacques Vabre. “Na het WK met de Red Dolphins had ik heel weinig tijd om me voor te bereiden op deze wedstrijd ”, herinnert Jonas zich. “Bovendien had ik de pech dat ik vier weken voor de start een rib brak.” Gedwongen tot rust kreeg de Luikenaar enkele dagen voor de grote start het medisch groen licht. “Ik was gewaarschuwd dat de pijn niet zou verdwijnen, maar dat er geen risico op verslechtering was” , legt Jonas uit.
Ondertussen is hij al vier keer uitgeroepen tot Beste Belgische Zeeman “Het is een erkenning van het publiek en ik ben er trots op dat mijn naam wordt geassocieerd met die van de andere winnaars van deze prijs die sinds 1986 bestaat”.
De Route du Rhum
Begin november 2022 vertrekt Jonas om deel te nemen aan de Route du Rhum aan boord van zijn nieuwe boot. “De Route du Rhum is een beetje zoals de Tour de France van zeilen, er worden meer dan twee miljoen mensen verwacht in Saint-Malo voor de start” , merkt Jonas op. Hij hoopt het minstens even goed te doen als tijdens zijn eerste deelname in 2018, zelfs met meer dan twintig nieuwe boten die verwacht worden in de haven. “Er is een enorm enthousiasme voor oceaanracen – waarbij het avontuur soms voorrang heeft op het competitieve aspect. Er zijn minstens twintig kanshebbers voor de Top 10.”
Om zijn kansen te vergroten wordt Jonas gedwongen tot een even scherpe als energie-intensieve voorbereiding in Lorient, in de “Sailing Valley”. “Hier zijn de beste schippers gevestigd, maar ook de beste coaches en nautische industrieën. Er wonen tien zeilers uit de top 20 van de wereld en we trainen samen om onze prestatiekansen te optimaliseren ”, legt hij uit. Zeilen is in twee decennia enorm veranderd en is een echte sport op hoog niveau geworden die een volledige training vereist, waarbij fysieke en mentale voorbereiding worden gecombineerd met technische en meteorologische training. “Slaap is een van de sleutels tot succes in soloraces. Aan boord moet je gedurende een periode van vierentwintig uur elke twintig minuten vijf uur kunnen rusten. Het kennen van je boot, het kunnen voorbereiden op eventuele moeilijkheden en het kunnen verzorgen van kleine reparaties is ook essentieel, evenals het perfect interpreteren van het weer om de beste route te kunnen kiezen. Het kortste traject is niet noodzakelijk het snelste. Daarnaast zijn er ook survivalcursussen en -sessies om crisissituaties het hoofd te bieden. En die komen er zeker als je de oceaan oversteekt.
De oceaan kan inderdaad verschrikkelijk gevaarlijk zijn. “Je moet nederig blijven tegenover de natuur, want die zal altijd sterker zijn”, merkt Jonas op. “We zijn steeds beter voorbereid, ik heb mijn boten altijd teruggebracht en ik heb me nooit in gevaar gevoeld. Wat betreft de eenzaamheid die inherent is aan dit soort evenementen, het schrikt deze trotse Belg niet af. “Ik voel me op mijn gemak bij eenzame inspanning, het heeft waarschijnlijk te maken met mijn jeugd en het zorgt ervoor dat ik de schuld niet bij iemand anders hoef te leggen. »
Tijdens het racen waardeert Jonas het competitie-aspect en de keuze van de juiste strategieën, maar ook de symbiose met de natuur die soms magische en contemplatieve momenten biedt, zoals wanneer een heldere hemel zijn duizenden fonkelende sterren onthult. “De aarde bestaat voor 75% uit water, het is niet zo erg om het op een speelse manier te weten te vatten door te spelen met de magische en transparante kracht die de wind is” , merkt hij op. “Het vraagt ook nederigheid, respect voor de omgeving om je heen, doorzettingsvermogen en jezelf overtreffen. En vooral om te blijven dromen. »
Bron: Liegeois-magazine.be