www.lasolitaire.com
Sanders commentaar na zijn stranding op de rotsen tijdens de vorige ettape:
We liggen weer veilig in de haven van La Rochelle (Frankrijk), de finish plaats van de tweede etappe. Een etappe die ik niet gauw zal vergeten! De weersverwachting zag er niet veel beloofend uit, licht weer, warm (heet) en shifterige winden. Toch deed ik het niet slecht, ik lag te stoeien met andere boten rond de 25ste positie, zo’n 4 mijl van de leider in de race, het zag er goed uit. Ik haalde nog wat bootjes in voordat we de derde nacht ingingen, de nacht die mij de das om deed ….
Ik raakte oververmoeid, had weinig tot niet geslapen de dag ervoor, met licht weer is het heel belangrijk gefocust te blijven de windshifts te pakken en constant de zeilen te trimmen. Dus s’nachts wou mijn lichaam niet meer en ik moest even slapen. Ik zette mijn beide eierwekkers op 20 minuten en klipte die aan mijn hoofdband (zaklamp) dicht bij mijn oor zodat ik zeker wist dat ik er wakker van zal worden, 40 a 50 minuten later werd ik wakker, klapperende zeilen en veel boten hadden mij gepaseerd. Shit, riep ik en ging direct aan het werk om de schade in te halen, bootje na bootje haalde ik in en vergat mijn vermoeidheid door de adrealine voor de zoveelste keer. É°énmaal gesetteld in mijn oude positie, kwam als een klap met de hamer de vermoeidheid weer terug. Dus nog maar een maal een slaapje doen. Wekkers op 20 minuten en een oncomfortabel plekje op de vloer was voldoende om weg tezakken in een diepe slaap. Ik had genoeg ruimte en tijd, trimde de spi een beetje vlakker zodat deze niet onverwacht zou instorten en weg was ik. Dromenland en soms worden je naarste dromen waarheid!
Ik ontwaakte na ongeveer 3 uur, dwars door beide wekkers geslapen en wakker geworden van de harde knal op de rotsige bodem vlak bij het strand van Ile de Ré. Ik lag moer vast, alles kraakte en piepte en bij ieder golf die zich klaar maakte om het strand aan te vallen werd mijn scheepje opgetild en een meter verder weer op de bodem geparkeerd. Na een lange strijd (25 min) kreeg ik eindelijk de neus in de goede richting, Toen was het tijd snel te handelen, de schoten iets aan om power te krijgen, de autopilot aan en ik zelf klom zo snel mogelijk naar het eind van de giek om met mijn gewicht de boot schuin te krijgen zodat de diepgang minder werd. Met hotten en stoten kwamen we beetje bij beetje verder weg van het strand, de laatste knal was nog een harde en toen zag ik dat alweer 6 meter water onder de kiel had. Ik was weer vrij !!
Toen was het tijd voor een snelle inspectie, géén water in de boot ? Grote scheuren of ander ongerief. Mijn hart zat in mijn keel de adreline spoot door mijn aderen, Ik begon erg boos op mezelf te worden. Waar was de vloot ? Hoeveel heb ik verloren ? Lig ik laatste? Vele vragen en géén antwoorden, er zat maar één ding op doorvaren.Tijdens deze actie heb ik géén moment aan opgeven gedacht of om de moter te starten (penalty), Dus nu was het ook zaak hard door te varen en de schade aan het resultaat beperkt te houden….
Als 33ste kwam ik over de lijn en door dit alles een plaats of 8 verloren, Niet tevreden maar toch ook weer niet slecht, Nog 9 boten achter mij waarvan sommige zeer gerespecteerde schippers. Maandag krijg ik een nieuw alarm / weksysteem en hoop dat ik dit nooit meer mee hoef te maken, stel je voor dat het was gebeurd met windkracht 7 of 8…..Niet aan denken, overmorgen vaart de EGERIA weer uit en….
