We vertrekken vrijdag avond omdat we dan langer en beter kunnen slapen. Een team moet fris, monter en èh…, nuchter, zijn om winst te kunnen opstrijken op gebied van elke sport. Het enige probleem zou bestaan uit de crew van de verleiding te onttrekken betreffende de befaamde “cafetaria van Breskens. Mijn vergelijkingen over de cafetaria van Breskens en de hel waren voor dovemansoren want het bier had een aantrekkingskracht waar elke miss winnares jaloers op zou zijn. Iets na middernacht werd ik wakker doordat er in de verte een tiental mannen uit volle borst een of andere slager aan’t zingen waren. Dit op een zodanige manier dat ze in Terneuzen mee konden zingen en zo vals dat de gehele katten populatie van Zeeuws Vlaanderen er geil van werd. Oh God, laat dat niet ons team zijn dacht ik…, later hoorde ik dat de mannen van de WET & WILD thuis kwamen.
We zijn er allemaal klaar voor
Zaterdag morgen 06:00u en de wekker loopt af. Zonder dat ik het voor mogelijk achtte was iedereen binnen het kwartier uit de veren. Ontbijt, koffie, socialisen en dan naar de boot. We zijn er allemaal klaar voor, we hebben lang genoeg met elkaar gevaren, hebben ervaring genoeg en gaan er vandaag een lap op geven. Ik merk dat we nogal zenuwachtig zijn en dat er niet echt rust in de boot is.
“grandioos de chinees in”
We nemen een slechte (lees: te late) start, maar maken met deze voordewindse start onder spi veel goed door op iedereen in te lopen. Na exact 30min slaat het noodlot toe en gaan we zoals enkele voor en achterhangers grandioos de chinees in. De boot komt recht en gaat weer plat en met de derde keer gaat de spiboom zo hard tegen de voorstag dat we er ineens 2 hebben (een kleine en een grotere). Spi down wordt er geroepen en dat zeil gaat naar beneden en de genua gaat er terug op. Alles wordt opgeruimd, Bas en Bart nemen de spiboom naar beneden, zagen het kapotte stuk eraf, plaatsen de kop er terug op. Tijderwijl haalt iedereen alles uit de boot om het verlies zoveel mogelijk te beperken, een klein uurtje later kan de spi er terug op, maar deze keer met een kleinere spiboom. Hij is waarachtig schattig, we kunnen nu gijpen zonder dat we de toppinglift moeten laten zakken als we willen. Dit gebeuren heeft ons zeker 20min verlies gekost.
“een goede zaak voor de zeilmakers”“
Rondom ons gaan er heel wat zeilen in flarden, een goede zaak voor de zeilmakers en een ramp voor de eigenaren denk ik bij mezelf. Wat we onderweg gezien hebben; ALLARD 2 genakkers aan flarden (stond daar geen zeilmaker aan het roer?), BLUE CHIP 1 spi total loss, ZEST 1 spi total loss (foto’s). Aan Zandvliet zien we iemand de strekdam oplopen. Ik kon niet goed zien wie het was maar zijn spi bleef er onaangenaam lang opstaan terwijl je het schip echt op die dam zag bonken. Als je die dam ooit eens met laag water hebt gezien krijg je net als ik koude rillingen bij een aanblik als deze.
“knap staaltje teamwork”
Voor de rest varen we praktisch zonder fouten en minimaliseren daardoor de schade in deze wedstrijd. Het was een knap staaltje teamwork om de boot in een dergelijke korte tijd terug operationeel te krijgen. We worden uiteindelijk 14de in onze klasse en als ik de gevaren tijden bekijk is het verschil tussen de eerste in onze klasse en wij ongeveer 16 min. Maar zoals we nu naderhand al wel weten is er geen “wat als…” in het zeilen. Het was een toffe zonnige Antwerp race en wederom voor herhaling vatbaar. Deze dag werd afgesloten met ribbekes à volentè of zoals onze Nederlandse spi trimmer Robbert het uitspreekt :ribbekes en volent.
foto © www.vision-art.be