Elke morgen vroeg opstaan en laat gaan slapen maakt de “Spi een vermoeiende wedstrijd. We weten nu waarvoor we getraind hebben. Als ik deze morgen naar buiten kijk, bewegen de bomen (lees de takken…) en aan de rimpels op het water schat ik dat die een 13 tal knoopjes wind vertegenwoordigen. Wat zullen we er vandaag van terecht brengen? De barometer is een pak gevallen. Het ziet er naar uit dat het zal gaan waaien en daar kijken we naar uit want we willen knallen met de Allard.
Voila, bovenstaande schreef ik voor we naar de boot vertrokken, en dan volgt er nu het vervolg dat niemand had durven vermoeden.
De voorspellingen voor vandaag waren 20kn wind en net dat “ietsje meer” in de vlagen, en het is dat “net ietsje meer” waar we met z’n allen naar uitkijken. In het naar buiten varen passeren we Roark en Frans (North Sails) heft zijn 2 armen naar boven en maakt een aanbiddende beweging in onze richting, doelende op ons resultaat van gisteren tegen over dat van hen. “Daar had ik een foto van moeten nemen”, zegt Maxim.
De startvolgorde blijkt veranderd te zijn, de lagere classes starten nu eerst en krijgen een… éh, offshore. Waarschijnlijk hebben ze hun offshore van gisteren niet kunnen uitzeilen en krijgen ze er vandaag nog eentje voorgeschoteld. Op een gegeven moment moet enkel IRC 2 en 1 nog starten en wordt de startlijn verlegd. Alle klassen starten mooi zonder problemen en IRC 1 krijgt een general recall wat wil zeggen dat er op het scherp van de snede zal worden gestreden. Laat ons die start nog eens overdoen zegt het comité, maar dan met een zwart vlaggetje op dat schip van ons (zwarte vlag: te vroeg starten is DSQ).
Er wordt 4 keer van genua gewisseld omdat de wind constant toeneemt en afneemt, en uiteindelijk wordt er gekozen voor de genua ‘heavy’. De ‘4’ was blijkbaar beter geweest want de ‘heavy’ was net dat beetje teveel zeil. Roro geeft de positie van de bovenboei weer en John Alexander opteert voor de linker kant van de baan.
Om jullie een hele uitleg over vlaggen te besparen blijkt het dat wij (en een 38 tal andere boten) niet gezien hadden dat een bepaalde vlag niet gehesen was en het parcours daarmee een andere wending kreeg en we bijna met z’n allen de verkeerde kant opgingen. Gevolg na het besef daarvan: alle 41 boten varen nu braaf achter elkaar halve wind richting eerste boei. Diegene die de rechtse kant van de startlijn gekozen hadden liggen nu eerst en wij varen met de rest van de favorieten achteraan ons veld.
Het noodlot slaat toe
Beetje bij beetje lopen we met de ALLARD (Sydney 39) in op de boten voor ons. De boei komt in zicht en het is CODIAM (IMX 45) die eerst loopt, REGIO ILE DE FRANCE (GS43) ligt derde. Wij draaien ook om de boei en dan slaat het noodlot toe. Opeens roept Darren onze ‘Aussie’ grootzeil trimmer “Main down, gennie down!” Niemand weet wat er juist gebeurt is, maar in een mum van tijd zijn de zeilen gestreken en hebben we de vallen naar achter op de romp geplaatst.
En dan wordt het duidelijk wat er juist gebeurd is… Blijkbaar is de verstaging uit de bovenste zalingen op een of andere manier losgekomen. De top staat er labiel bij, maar we weten dat we een sterke mast hebben. De vallen dienen nu om de mast rechtop te houden.
Hoe is dit kunnen gebeuren? Kunnen we nog verder racen? Is er ernstige structurele schade? Wat voor het verdere verloop van het seizoen? Allemaal vragen die door de hoofden van de bemanning spoken. We laten het race comité weten dat we deze race onderbreken omdat we schade denken te hebben aan de mast en varen terug naar binnen waar we de mast aan een nauwkeurige inspectie zullen onderwerpen.
De uiteindelijke beslissing is dat we deze Spi Ouest laten voor wat het is en afzien van de komende races. Er zullen aanstaande dinsdag specialisten komen om te verifiëren of er al dan niet structurele schade is.
Wij blijken niet de enige te zijn die averij heeft opgelopen want de éne na de andere boot komt binnen met schade. Op de boot voor ons kunnen ze nu de mast wassen zonder dat ze er voor in de mast hoeven te klimmen (hoewel de mast wassen in horizontale stand en in 4 delen, niet erg veel zin meer heeft). Bij SAMANTAGA (Swan 45) hebben ze een scheurtje in het achterlijk van het grootzeil, ze namen het zekere voor het onzekere en keerden eveneens terug naar de haven.
Deze Spi Ouest zit er op voor ons, zo zie je maar dat je je nog zo goed kan voorbereiden, het onheil kan in een klein hoekje schuilen.
Spi Ouest-France Bouygues Telecom
foto © Jacques Vapillon
