Het is de wedstrijd waar we het hele jaar naar uitkijken, het Open Nederlands Kampioenschap IRC in Breskens, tevens sluitstuk van de Verbondsbezem competitie. Na een overwinning in 2010 met de J/109 Xcentric Ripper en vorig jaar een 3de plaats met onze nieuwe J/111 waren we nu zeer gebrand op revanche en de overwinning.
In de voorbereidingen hebben we er dan ook alles aan gedaan om niet tegen verassingen aan te lopen, zo is na de Commodores’ Cup de boot meteen de wal opgegaan om nog wat details in het onderwaterschip en kiel te verbeteren en superglad te maken. Ook werd er nog wat aangepast aan de zeilen naar aanleiding van de ervaringen op de Commodores’.
Als tacticus probeer je alle info betreffende diepte,stroom en banen zo veel mogelijk voor te bereiden. Zo had ik alle mogelijke boeien van de te varen middellange baan al in onze tactisch programma Expedition gezet en een mini geplastificeerd stroomatlasje gemaakt van de regio Vlakte van Raan, om tijdens de race aan dek te kunnen gebruiken. De weersvoorspellingen lieten vooraf sterk wisselende omstandigheden zien , hier was nog geen peil op te trekken. Natuurlijk wel in de week ervoor iedere dag kijken wat het weer gaat brengen, en ook de entries bekeken, mooi dat er nog 2 andere J/111 meedoen, wordt het ook nog een beetje one-design..
Vrijdagmorgen, de eerste wedstrijddag, werden alle sluizen opengezet. ’s Ochtends stond er volgens de meteo al 40kts+ wind met golven tot 3,5-4 meter in het startgebied, daar starten zou geen optie zijn. Tijdens de briefing om 09.00 werd dit ook door de wedstrijdleider Roy van Aller gesteld, en besloot hij tot een middellange baan, 2 rondjes rond de platen van de Westerschelde. Naar later bleek een uitstekende beslissing, iedereen kon daar met de heftige wind toch een mooie race varen, zonder al te veel risico op schade. Voor ons verliep de race zeer voorspoedig, mooie downwind start, meteen de A5 erop en planerend afstand nemen van het veld. De drop van de gennaker is dan altijd even spannend in zo’n smalle geul, je hebt niet veel ruimte om af te vallen omdat je dan misschien vastloopt, dus alles moet gesmeerd lopen, maar we hadden geen klagen. Upwind voorsprong verder uitgebouwd door tegen stroom zo ondiep mogelijk te blijven. Bij het ingaan van de 2e ronde was onze voorsprong dusdanig dat we op safe gingen en onze positie veiligstelden. Zo’n langere wedstrijd tijdens een kampioenschap blijft m.i. altijd een extra dimensie gezien de andere strategische en tactische benadering t.o.v. de up en down wedstrijden. Niet aftrekbaar en zwaarder tellend heeft hij ook een behoorlijke impact op de scoring. Blij met onze eerste plek voeren we terug naar de haven.
Zaterdag , tweede dag , een heel ander verhaal. Windverwachting 7-10 kts, dus mast en verstaging weer terug naar de light settings. Toch ook een beetje gespannen, ’s nachts wat onrustig geslapen, vandaag moet het gebeuren. Maar goed, het team loopt qua handeling als een trein, iedereen is gefocust en we willen allemaal maar 1 ding, winnen. Bij de eerste wedstrijd redelijk weg, geen grote risico’s. Ik had een voorkeur voor de rechterkant van het kruisrak gezien stroming en naar rechts draaiende wind. Dus na de start overstag naar rechts, we moesten nog wel wat boten voor laten gaan over bakboord maar bewust toch naar de rechterkant. Dit betaalde goed uit, ruim als eerste om de bovenboei. Downwind was het echt de vlagen zoeken, druk was alles. De voorsprong op de Franse A35 “Dunquerke Plaisance” bleek bij de finish net niet genoeg te zijn, gecorrigeerd op 11 seconden tweede. Race 2 en 3 van die dag verliepen top, handeling, bootsnelheid , tactiek , het ging allemaal zoals het hoort. Soms heb je van die dagen dat echt alles klopt, nou zaterdag was voor ons zo’n dag, het leek wel dat we geen fouten meer konden maken, echt een supergevoel. Twee eerste plaatsen in deze 2 races op meer dan 5 minuten gecorrigeerd waren het resultaat.
Zondag de laatste dag had Roy een mooie wind van gemiddeld 13/14 kts geregeld, zodat we nu op het kampioenschap alle condities voorgeschoteld hebben kregen. Mast en rig weer op base settings gezet en vol goede moed weer naar de start. Onze voorsprong op de nummer twee Dunquerke Plaisance bedroeg 11 punten met als slechtste resultaat een 2. Normaal gesproken kun je dit niet meer weggeven met nog 2 races te gaan. Misschien daardoor met iets te veel overmoed aan de eerste race van de dag begonnen. Bij de start positioneerden we ons niet in de meest optimale positie en waren we gedwongen mee omhoog te komen met wat boten onder ons. Tezamen met de stroming die het veld ook over de startlijn voerde hadden we een kritische start. Zijn we te vroeg of niet? Maar besloten af te wachten op het afroepen van de zeilnummers die te vroeg waren door het committee. Dit duurde zeker een 45 seconden voor er wat over de marifoon kwam en ondertussen voor stroom race je van de lijn af. Dan het vonnis over de VHF, shit, 6 boten te vroeg waaronder wij, snel gegijpt en weer terug naar de lijn, leek een eeuwigheid te duren tegen stroom.. Kost dit ons kampioenschap? Vervolgens een inhaal race, het veld leek al halverwege boei 1. Besloten tot een extreme slag naar rechts om vrije wind te houden en gezien de vroege kentering zoveel mogelijk stroom te vermijden op ondieper water. De dood of de gladiolen. Bij de bovenboei hadden we al weer wat boten ingehaald en met meteen een gibe-set weer de vrijheid gezocht. Uiteindelijk weten we nog als 3e te finishen, echter op gecorrigeerde blijken we helaas 10e te zijn. Pff,aardig onnodig tegenslagje.. Nog zo een en we zijn klaar.
De finale race proberen we de focus weer te krijgen en geen fouten te maken. Gelukkig voor ons zit er in de laatste race nog een toetje, we moeten finishen voor Breskens . Het rak van de commitee boot naar de finish voor de wal ziet eruit als een mooi reachrak, ideaal voor de J/111, hier kunnen we zeker weer winst pakken op de rest van het veld. Voor mij is het tactisch doel dan ook om zowieso dat rak als eerste in te gaan en daar de minuten te pakken. Start was weer goed, mooie klapjes naar de boventon, ruim als eerste er omheen. De Havoc volgde als 2e en beek downwind vandaag als een kogel te gaan. Met hun symmetrische spi konden zij veel dieper varen bij deze wind en hadden daardoor veel voordeel met de stroming. Steeds kwamen ze bij de onderboei heel dichtbij. Op het laatst werd het voor het ingaan van het laatste reachrak naar de finish nog spannend. Bijna gelijk kwamen we de Barracuda, de committeboot aan, gelukkig konden we ons als binnenliggend jacht in de ronding en gijp positioneren zodat we vrij het laatste rak in konden gaan. Snel stay-sail erbij gezet voor nog meer power. Wat we al hoopten gebeurde, de afstand tot de Havoc werd snel groter, ons bootje liep weer als een speer.
Uiteindelijk 1 minuut 45 voorsprong bij de finish, genoeg voor een eerste plaats. Hiermee konden we die zure 10e plek aftrekken en was het kampioenschap op zak. Dunquerke Plaisance werd mooi 2de en de Havoc 3de in onze klasse IRC 2.
Terugkijkend hadden wij zeilers weer een fantastisch evenement, heel goed georganiseerd, mijn complimenten aan Roy van Aller met zijn team, we zijn er volgend jaar graag weer bij!
Tekst: John van der Starre
www.xcentric-ripper.com