Zaterdag 3 september, 14u00. Ik zit nog maar net aan tafel op het terras-met-overweldigend-zicht-op-zee van het Centre Thalasso van Dinard, waar we met Phil Pilate van GENERAL TAPIOCA, Didier Dardot van SIBELIUS, mensen van ECOVER en van de Yacht Club van Dinard de laatste afsluitende briefing hebben. “Biep” doet m’n gsm: boodschap van broer Koen. “Half Moon veilig geparkeerd bij Tom van Yachting Wave. Ze zijn vanochtend om 4 uur doorgereden met de boot op een trailer en zijn blijkbaar goed aangekomen. De 2de Half Ton Cup van onze gele vlieger zit er op. Met gemengde gevoelens rijd ook ik enkele uren later via de Franse snelwegen terug naar huis. Geen kat op de weg. Dat valt weer mee.
Gemengde gevoelens, want deze Half Ton ‘Classics’ Cup was er één met hoogte- en dieptepunten. Nattigheid met de organisatie hebben we voelen aankomen, maar dat het frequent de spuigaten zou uitlopen, dat hadden we (Philippe en ik van de Half Ton Class) niet verwacht. Het ging van niet nagekomen afspraken tot een hopeloos slechte communicatie binnen de organisatie. Fransen, ze kunnen er soms een potje van maken…
Op het wedstrijdgebied hadden we dan weer niet te klagen: het niveau van de vloot lag merkelijk hoger dan in Nieuwpoort, en het zeilwater bleek ongelofelijk mooi: de baai van Saint-Malo was dé uitgelezen plek om dit evenement te organiseren. Combineer dat alles met een prachtig zomerweer en je hebt alle ingrediënten voor een prachtige wedstrijd.
Enkel de wind liet het wat afweten: meer dan 5-10 knopen hebben we nooit gehad, iets te traag om onze Half Moon vooruit te branden (hij heeft dan ook één van de kleinste zeiloppervlak/gewicht ratio’s van de vloot, maar dat merken we vooralsnog niet aan de IRC-rating). Een geluk dan nog dat we een nieuwe grote spi bij hadden. Aan de bemanning zal het niet gelegen hebben: Pieter werkte zich uit de naad op het voordek, Julie ‘deed’ de piano en trimde de spi alsof haar jonge leven er van afhing, Peter trimde het grootzeil, Mark legde ons steeds geduldig uit waar de GPS (en de stroming) ons naartoe bracht, en Wilfried deed aan de helmstok zijn best om de velden zeewier te ontwijken. En ik, ik zag dat het best OK was. Een beetje te weinig coördinatie in het begin, maar naarmate de wedstrijdweek vorderde liep alles gesmeerd. Het knaagt dan wel dat je na een goede wedstrijd weer maar 23ste bent, maar dat is dan maar zo.
We hadden wel gehoopt op een betere uitslag, maar die ene aanvaring (met wat concentratieverlies), de in het honderd gelopen korte offshore (waar een Franse grapjas-deelnemer zich uitgaf voor wedstrijdleider en de offshore zogezegd annuleerde, en waar 12 deelnemers gevolg aan gaven) alsook de geringe vertrouwdheid met het wedstrijdwater (de ‘locals’ deden het veel beter op dat gebied) en wat foute tactische beslissingen deden ons achteraan in de eindstand belanden.
Ook bij de andere Belgen was er reden tot klagen: GENERAL TAPIOCA verspeelde een podiumplaats door een onreglementaire beslissing van de jury, SKIPPY’S TON lag op het moment dat die grapjas een einde maakte aan de offshore in een prima positie… FANTASY haalde in de laatste offshore net niet de eerste ton, moest gijpen vanwege andere aanstormende deelnemers en verspeelde daar kostbare tijd die ze nooit meer goed maakte. En dat in een manche waarvan de punten dubbel tellen en die je niet kan aftrekken…
De jongens op de WAVERIDER zijn er dankzij de steun van twee nieuwe sponsors toch weer in geslaagd zijn om hun stempel op de week te drukken: met enkele prachtige podiumplaatsen (één wedstrijd leidden ze van start tot finish – faut le faire…) en een daverend applaus tijdens het galadiner als kers op de taart.
De eindoverwinning in Dinard was uiteindelijk weggelegd voor de GINKGO van Patrick Lobrichon, een stokoud prototype dat het in IRC met haar uiterst lage rating steeds goed doet. De HAKUNA MATATA, een Super Arlequin -weer zo’n antiek schip- werd tweede, voor de Ierse BLUE BERRET PI (een proto van Berret uit 1989), die de eindwinst pas in de laatste offshore verspeelde (moedwillige klapschroef). De CHANI, een Golden Shamrock met 3DL zeilen (…) werd 4de, voor SIBELIUS en GENERAL TAPIOCA, waar Sebbe Godefroid mee het mooie weer maakte.
Afspraak in 2007 in het Ierse Dublin voor de derde ECOVER Half Ton Classics Cup. Met hopelijk even schitterend weer en iets minder Franse grapjassen…
Alle uitslagen en foto’s: www.yacht-club-dinard.com
Zie ook: www.halftonclass-europe.net
