Zondag 26 februari, na voor mij een verlengde winterstop door vakantie en ijs in de haven, was er vandaag weer een ijspegel. Maar wat zou het gaan brengen. De voorspellingen gaven al aan dat het een moeilijke dag zou gaan worden. Afwachten maar… ’s Ochtends eerst maar koffie drinken bij at Sea en overleg met de zeilcommissie, duidelijk was veel aandacht voor de snelheidsverschillen in groep Tango.
Rond 9 uur inschepen op de Albatros. Na nog een kopje koffie en het optuigen van het startschip werden de lijnen los gegooid en werd koers gezet naar de startpositie voor de pier van Scheveningen. De wind, rond de 11 knopen, zag er mooi en stabiel uit, noordelijker dan de verwachting maar mooi in snelheid. Kort kwam de gedachte dat het een mooie zeildag zou gaan worden.
De bovenboei werd er op 330° en een afstand van 1 NM ingelegd en met 8 a 9 knopen wind leek dit een mooie pot te worden. Beide groepen starten op schema en de deelnemers waren onderweg naar de bovenboei.
De windsnelheid nam af en gelijk begonnen wij ons af te vragen of de opgegeven 2 rondes wel gehaald gingen worden binnen de tijdslimiet.
Aangezien het de gewoonte is om een uitsmijter te eten na de 1e start, hebben we dit met wisseling van de wacht ook maar gewoon uitgevoerd. De berichten waren wisselend, het gaat of toch niet zo goed. Na wat wikken en wegen was het duidelijk, groep Uniform had te weinig wind, maar ook van een eerlijke wedstrijd in groep Tango was geen sprake meer. Er was maar 1 mogelijkheid, vlag November hijsen met 3 geluidsseinen om de wedstrijd af te breken. Het wachten op wind was begonnen.
Maar hoeveel tijd gaan we nemen tot we een definitieve beslissing nemen, want met de voorspellingen had ik er een hard hoofd in.
Besloten werd dat we om 13:30 zouden beslissen behalve als er wat wind aan het opbouwen was. Veel overleg met Arjan over de situatie boven en windmetingen op het startschip zag het er niet hoopgevend uit, maar het tegendeel bleek waar. 10 minuten voor ons eigen opgestelde limiet begon vlag N te wapperen. Zou het dan toch gaan gebeuren…..
Rosetta hees 5 minuten later de zeilen en ja er was genoeg wind om te zeilen. Dat wordt dus snel opbouwen en een pot gaan varen, daarvoor waren we toch allemaal richting het Scheveningse gekomen.
Besloten werd een korte baan en snel starten, voor je het weet is het weer voorbij. Dus 2 ronden op 0,75 NM.
Na in beide groepen goed gecorrigeerde OCS-en waren ze op weg. Duimen dat de wind zou blijven. De beide Swan 45’s samen met de triple P gingen weer hard, bijna te hard, want we hebben nog steeds een finish limiet van 30 minuten. De wind was niet stabiel en kromp weer. Daar hadden we niet op gehoopt. De baan lag er niet mooi meer in, maar het bleef een soort van kruisrak en voor iedereen dezelfde condities.
Doorvaren was het besluit, want met een weer afnemende wind werden geen nieuwe kansen geboden.
Bij de finish bleken de Swan 45’s het gat nog groter te hebben gemaakt, zou iedereen het gaan redden binnen de 30 minuten…., gelukkig wel de Panther kwam 27 minuten later over de finish. Zoals verwacht was het tijdsverschil in groep 2 veel kleiner.
Na een gezellige prijsuitreiking weer terug richting huis, een mooie, maar moeilijke dag.
www.ijspegel.com
Tekst: Monique Eggink