“Pas op het laatste wist ik dat ik aan kop lag
Peter Laureyssens is zaterdag 24 september als eerste in de seriebotenrangschikking gefinisht in Lanzarote, Kanarische eilanden. Hij werd 13 in het algemene klassement (serie- en prototype boten samen) Ondank technische averij bouwde hij een voorsprong op van 45 minuten op zijn belangrijkste tegenstrevers waartegen hij nooit eerder gevaren had.
Het scharniermoment was de passage van Kaap Finisterre, de noordelijke hoek van het Iberische schiereiland. Flink emotioneel: zowel opwinding over de ideale zeilcondities als angst dat het met de race afgelopen zou kunnen zijn. Een golf gooide zijn Wellmentsboot plat, waardoor er heel wat schade werd veroorzaakt.
Peter had het voordien genoeg herhaald: Kaap Finisterre is Kaap Hoorn van Europa. “Ik wist dat er dicht onder de kaap meer wind zou staan, dus ben ik er vrij dicht gepasseerd. Dat van die wind was een goede zaak, maar de golfslag was een zwaardere klus. Wellments en ik surften over de golven. Fantastisch zeilen, onder volle maan, warm en droog. Plots dacht ik: wanneer de wind weer een beetje luwt ga ik er een kleiner voorzeil opzetten. Dat was buiten die volgende golf gereken die me heeft doen platslaan: met de mast in het water. Bij het rechtkomen is het voorzeil, de bol gesneden gennaker gescheurd. Die is iets kleiner maar steviger dan de grote. Ook was een van de helmstokken (verlengers waarmee de roeren worden bediend) gebroken. Enkele van de verstevigende latten in het grootzeil waren gebroken. Ik heb toen aardig gevloekt even gedacht dat na amper twee nachten de race voorbij zou zijn. Maar eens ik onder gewoon voorzeil en grootzeil weer mijlen begon te maken en ik wat kon repareren kwam de vechtdrang gauw terug.”
Peter volgde een meer westelijker koers na de ronding van Finisterre, maar was een van de eersten die naar het zuiden stuurde. “Het belangrijkste is de plek te vinden waar je naar het zuiden kan sturen, met de zekerheid dat de wind zal blijven doodraaien. Omheen de plek waar het land en de zee elkaar raken, is het weer altijd wat onstabieler. Dus ben ik doorgevaren tot wanneer ik zeker was dat ik op de Kanarische eilanden kan doorsturen zonder door een windstilte te hoeven varen. Vanaf dan waren het 800 mijlen heerlijk varen. Allemaal onder grote spinnaker. Geen wonder dat we allemaal in recordtijd in Lanzarote zijn aangekomen.”
Peter klinkt rustig en helemaal niet vermoeid. En toch is uithouding het ergste op de proef gesteld. “Je kunt niet gaan slapen, omdat je de automatische piloot niet kan gebruiken.” Legt hij uit.” Omdat de windrichting varieert en je onder het grootste zeiloppervlak vaart dat mogelijk is, moet je voordurend bijsturen. Mijn windmeter was bij Finisterre ook gesneuveld, dus ik kon die niet koppelen aan de automatische piloot. Die stuurt alleen een rechte magnetische koerslijn. Met het risico dat de wind verkeerd kan draaien en je zeilen tegen gaan staan: met eventuele schade tot gevolg. Dus heb ik altijd zelf en handmatig gestuurd. In die hele tijd heb ik misschien vier, vijf uur geslapen. Ik schijn goed tegen vermoeidheid bestand te zijn.”
Ook was de zender ontvanger BLU bij Finisterre stuk gegaan. Dus had Peter geen positierapporten en wist hij niet op welke plaats hij lag.
Pas de laatste 24 uur ging de wind weer harder waaien. “Dan had ik mijn kleine spinnaker moeten hebben. Nu was het sukkelen met een net iets te kleine zeilvoering en ik schat dat ik daar weer gewonnen uren voorsprong heb moeten inleveren. Ik had kunnen varen met de grote spinnaker, maar dat risico op nog grotere schade wilde ik niet lopen.”
Peter Laureyssens finishte in Lanzarote gisteren na een week zeilen om 21u 05mn 50 seconden, een voorsprong van 45 minuten op Sylvain Pontu (Une place pour chacun)Derde werd Mathieu Sannié (LPO-Ligue pour la protection des oiseaux). De eerste in Lanzarote was Corentin Douguet op zijn prototype E. Leclerc-Bouygues Telecom)
foto © www.vision-art.be