Een verslaggeefster van de grootste en best verkopende krant van Australië werd bevolen het Sydney to Hobart media center te verlaten wegens het schrijven van een kritisch artikel over de stijgende kosten om competitief te kunnen deelnemen aan de zeilrace. Sue Neales, een verslaggever voor The Australian, vertelt ons dat ze door de manager van het media center terzijde werd genomen om haar vervolgens op verbaal agressieve toon te melden dat ze kon beschikken “Rolex is zeer ongelukkig met je artikel van gisteren. Je ben niet meer welkom in het media center, pak je spullen en vertrek”.
De gerenommeerde journaliste Sue Neales ervoer haar verwijdering als een schok. Ze vertelt: “Ik en mijn collega’s geloofden dat het media center werd gerund door de Cruising Yacht Club van Australië (CYCA) en hadden er geen flauw benul van dat onze aanwezigheid effectief werd goedgekeurd door Rolex.
Het bewuste artikel, getiteld : “De gapende kloof in de Sydney to Hobart zeilrace” of onvertaald “Sydney to Hobart yacht race’s yawning gap” belichtte de neerwaartse publieke belangstelling voor een race die enkel nog concurrentieel kan blijven voor hen die voldoende financiële middelen hebben.
Sue Neales citeerde onder meer een Rolex Sydney Hobart Yacht Race veteraan die vertelde dat je de zeilsport momenteel kan vergelijken met de paardensport en dat succes alleen maar beschikbaar wordt voor de elite in onze samenleving. Hij betreurde daarbij het verlies van het echte zeilen.
Sue Neales nuanceerde echter ook door Mark Richards te citeren, de schipper van Line Honours winnaar Wild Oats XI, die de kritiek ontkrachtte door de vaardigheden van de bemanning naar voren te schuiven als belangrijkste factor voor succes in de zeilsport.
Sue Neales vertelt ons ook dat John Cameron, de voorzitter van de organiserende club CYCA, niet op de hoogte was van het incident op het moment van de verwijdering.
Je kan het volledige controversiële artikel van Sue Neales hier lezen.
Ervaren we deze beknotting van persvrijheid ook in de Benelux?
Helaas moeten we hier volmondig Ja op antwoorden. Persvrijheid in de zeilsport wordt ook in onze contreien beknot. De beteugeling wordt op een eerder subtiele manier doorgevoerd onder andere door informatiestromen naar onafhankelijke media te boycotten. Dit gebeurt vooral als het nieuwsorgaan in kwestie niet klakkeloos na-papegaait wat het grote geld of de betrokken organisaties wil laten publiceren en een eigen visie op de zeilsport naar voren wil schuiven.
Zo werd de redactie van ClubRacer al beperkingen opgelegd door de HISWA zeilboot van het jaar verkiezing, Stichting zeiltrophy en Team Brunel. Waarschijnlijk omdat ze onze berichtgeving iets te kritisch en te weinig sponsor-vriendelijk vonden. Tendentieus heet dat dan.
In het verleden ondervonden we ook een verwijdering uit de perslijst van de North Sea Regatta (individuele actie, rechtgezet in 2014), Swan 60 klasse (Russisch Gazprom debacle), De Ronde om Texel (individuele actie, rechtgezet in 2014), De 24 uurs zeilrace (individuele actie), en onlangs bijna ook voor de start van de Volvo Ocean Race 2014-2015 (individuele actie, rechtgezet door media directeur). Gelukkig beschikken we over voldoende connecties om zulk gedrag onmiddellijk te counteren.
Een precair evenwicht
Formeel is er in de watersport geen controle op de inperking van de persvrijheid. Maar in de meeste gevallen schikken redacties zich naar de wensen van wedstrijdorganisaties en/of geldverstrekkers uit angst voor broodroof en excommunicatie.
Uiteraard vinden wij dat journalistiek los staat van financiële belangen. Tegelijkertijd is het goed dat grote “brands” hun naam verbinden aan de zeilsport. We zijn het erover eens dat hùn financiële middelen voor de zeilsport onontbeerlijk zijn. Maar tegelijkertijd, en hier schuilt het addertje onder het gras, is het ook belangrijk dat de zeilsport populair blijft en weggelegd voor velen. Een precair evenwicht dus.
Onze mission Statement
De zeilsport mag geen elitaire sport worden enkel en alleen toegankelijk voor hen die over voldoende pingping beschikken. Net daarom zijn wij nìet per definitie bereid om mee te huilen met zomaar alle wolven in het bos.
Wij gaan voor een evenwicht waarbij democratie hand in hand gaat met kapitalisme. Een evenwicht waarbij grote merken samenwerken aan een gezonde, populaire sport die beoefend, gepromoot én gedragen kan worden door velen.
Merken hebben evenzeer behoefte aan een groot publiek én aan merkambassadeurs want die dragen bij aan hun eigenste branding binnen de zeilsport. Een win-win situatie dus. Dit nauwgezet evenwicht kan enkel en alleen door een oprechte merkidentiteit en engagement.
Niet alle merken kunnen volgens ons dus per definitie deel uitmaken van de zeilsport enkel en alleen door tonnen geld te investeren. Attitude, oprechtheid identiteit en een sportief imago zijn naar onze mening heel belangrijk.
De correlatie tussen de zeilsport en zijn brand(s) is cruciaal maar moeilijk. We maken er graag werk van om deze te bewaken.
