Kaart ZuidpoolNaar het einde van de zuidelijke zomer, eind maart, begin april, zijn de meest noordelijke ijsbergen verdwenen. Hoewel de passage aan Kaap Hoorn, toch ter hoogte van de 57e zuidelijke breedtegraad, altijd voor uitputtende wachten zal blijven zorgen. En ooit is er een ijsberg in geslaagd de 30e breedtegraad ter hoogte van Brazilië te bereiken. Met andere woorden, het wachtlopen na de passage van de beruchte kaap duurt nog wel even.
Jean-Yves Bernot, de routeur die ene Francis Joyon bijstond, gaat nog een stap verder: “Tegen het einde van de maand maart, die het begin van de zuidelijke herfst aankondigt, zien we het weer heel snel veranderen. Een beetje vergelijkbaar met wat er in onze contreien in de maanden september en oktober kan gebeuren. Deze veranderingen uiten zich voornamelijk in de toename van het aantal rukwinden, toename in de duur van de rukwinden, toename in de gemiddelde windkracht, een daling van de gemiddelde luchttemperatuur, een toename van de duisternis met 3 uur en koudere nachten die de uitkijk niet bepaald makkelijker maken.”
Vertrekdata worden heel belangrijk
Yvan Griboval besluit: “We kunnen twee grote besluiten trekken. De eerste is dat de opwarming van de planeet een ontegensprekelijk feit geworden is, waarvan de effecten zelfs te merken zijn in die zone van de wereld waarvan men dacht dat ze het best bestand zou zijn. De getuigenissen van Fedor Konyukhov spreken voor zich.
Dit rechtvaardigt nog meer onze campagne OceanoScientific Veolia®. Ieder monotype Veolia Oceans die zal deelnemen aan de SolOcéane zal automatisch essentiële gegevens verzamelen over de toestand van het Grote Zuiden. Tot nu toe werken de grote internationale observatieposten die de grote klimatologische fenomenen bestuderen in dit deel van de wereld alleen met de hulp van satellieten.
Het tweede besluit dat we kunnen trekken is om de risico’s op aanvaringen met ijsbergen te kunnen beperken, we best zo snel mogelijk op het jaar in de wateren rond Kaap Hoorn varen. Nog voor de grote ijsvelden zich meer naar het noorden bevinden. Het vertrekschot voor de tweede etape van de SolOcéane in Wellington zou met andere woorden rond de 10e januari 2010 moeten kunnen worden gegeven.
Dat teams die aan een wereldomzeiling tegen de klok niet langer alleen nog rekening met materiaalpech moeten houden, maar best ook een extra oog veil hebben voor ronddrijvend ijs, is nu wel een feit.
