Niemand heeft ons horen klagen (we waren maar met twee) maar onze gedachten waren achtereenvolgens: wij worden hier niet voor betaald en ons leven wordt iedere dag korter, in versneld tempo dan nog wel. De ScheldeRegatta van 2014 duurde lang, eindeloos lang, vooral zonder spinnaker.
Zelden hebben wij ons erger gefrustreerd dan die slotmijlen voor de finish waar dat laatste zuchtje helemaal wegviel en de stroming alleen maar tegenwind creëerde. Wij gingen er, een lage vervelingsdrempel hebbende, behoorlijk van balen.
Veelbelovende start in Hansweert
Het begon nochtans veelbelovend deze 12e editie van de Schelderegatta 2014. Zoals gewoonlijk gingen we van start in Hansweert deze keer met een 90-tal jachten.
De gunstige westenwind deed vermoeden dat het een rechttoe rechtaan zeilwedstrijd zou worden. Een probleemloze start. Bij de kleintjes schoot de Bolero als eerste weg. In startgroep 1 en 2 moest de Pepper even terug wegens tè enthousiast. Een 7 tot 8 knopen wind uit de juiste hoek loodste de deelnemers gezwind door de schaar van Valkenisse.
Regels en sportiviteit soms ver te zoeken
Na de SVV16 begon het dan. Geheel waterpas schoven allen stromingsgewijs richting Antwerpen. Soms (dikwijls) aan de verkeerde zijde van de boei. Al snel was de irritatiegrens van sommige deelnemers bereikt. Zij voerden op volle sterkte (maar tevergeefs) het woord aangaande regels en sportiviteit. Geluid draagt nu eenmaal ver over het water.
Toen er driftig sponsornamen gekoppeld werden aan onsportief zeilgedrag kwam er eindelijk wat lauwe reactie al uitte die zich niet door direct terug te keren naar de desbetreffende boei. Ach ja, aan de juiste natuurkrachten overgeleverd worden wij mensen nu eenmaal behoorlijk dirty als het erop aankomt.
Geluksfactor en frustratie
Iets voor het Deurganckdok sneden een aantal zeeschepen de wedstrijd letterlijk in twee. De vervroegde finish werd nu wegens te weinig wind nagenoeg onbereikbaar voor hen die zich door toedoen van de begeleidingsboten aan de verkeerde kant van het vaarwater bevonden. En zo kregen de woorden “geluksfactor” en “frustratie”, dè kernbegrippen van deze ScheldeRegatta, een diepere betekenis.
Als toemaatje dreven aan de finishboei 88 enkele jachten doodleuk aan de verkeerde kant van de de aankomstlijn voorbij. Geen eindstreep in Antwerpen dus. Geen flamboyante finish onder de Onze Lieve Vrouwen Toren.
Maar alles wat de moeite waard is, vergt nu eenmaal geduld. Op de prijsuitreiking bleken de deelnemers toch best tevreden met de wedstrijd (of was het eerder omwille van het feit dat ze eindelijk aan de toog konden zitten?)
Bijna iedereen prijs
Bijna iedereen won een prijs. Het snelste jacht, het traagste jacht, eerste over alles, laatste binnen, zelfs jachten die boeien hadden gemist vielen dit keer in de prijzen. Gekker moet het niet worden. We misten enkel nog een beker voor hen die geen prijs hadden gewonnen (die had ondergetekende best op de schouw willen zetten).
Tot slot werd met luid commentaar de winnaar bekend gemaakt van de FIAT 500. De auto was voor de Sophie-Jane. Proficiat.
