De voorbije zondag blaakte het Gavermeer onder een stralende najaarszon. De Spirou-klasse had het Gavermeer uitgekozen voor haar jaarlijkse Belgian Juniors Cup, een evenement waarbij die klasse na afloop zomaar 4 Spirou-zeilbootjes voor een jaar lang in bruikleen geeft aan de beste zeilers van de dag.
De Spirou is een éénmansbootje voor kinderen tot 60kg, en tot voor kort vooral populair in het Waalse landsgedeelte. Maar door evenementen als deze Cup te organizeren, slaagt de klasse er stilaan in om ook in Vlaanderen een stevigere vloot uit te bouwen.
Lage opkomst
Aan de deur van de zeilclub Gavermeer stonden op zondag echter maar acht jeugdige zeilers te wachten: vier met hoorbare Westvlaamse roots , drie uit het Leuvense en zowaar ééntje uit Antwerpen.
Ondanks veel mondelinge reclame toch een lagere opkomst dan verwacht. Hoe dat komt? Misschien te weinig rondgebazuind dat je hier een jaar lang gratis een boot kunt krijgen? Enfin, Kathleen D’Hondt, de voorzitter van de klasse, blijft niet bij de pakken zitten. Ze ontving de jonge zeilertjes en wees hen de weg naar de zeilsteiger waar geen Spirou’s, maar Optimisten op de zeilertjes lagen te wachten.
Peddelhandjes
Met de weinige zuchten wind die over het Gavermeer streken, was het voor de oudste (en zwaardere) deelnemers al bij voorbaat een verloren zaak: probeer zelf maar eens om bij 0 tot 2 knopen wind een logge Optimist vooruit te branden… De winnaars zouden we dus bij de kleinste en lichtste deelnemers gaan zoeken.
Die hadden er wel moed in, want voor het eerste parcours van amper enkele honderden meters lang hadden de snelsten méér dan een half uur nodig. Het is de aandachtige toeschouwers niet ontgaan dat wrikken, pompen en stiekem mee-peddelen met de handjes nog steeds populair zijn bij de Vlaamse zeiljeugd.
De tweede wedstrijd werd zowaar nog eens met 100 meter ingekort door de boeien wat dichter bij mekaar te leggen, maar met zo mogelijk nog minder wind was dit weer een race van héél lange adem.
Glunderende laureaten
Na het middagmaal trokken de zeilertjes terug het water op, en wisten er nog 1 manche (of drijfpartij) uit te persen. De wedstrijdleider zag dat het goed was, en gaf dan het teken dat iedereen terug naar de zeilsteiger mocht peddelen. Van zeilen was er op dat moment al helemaal geen sprake meer, de allerlaatste zucht wind was opgebruikt.
Met fiere ogen, misschien ook een tikkel onwennig door de aandacht van fotografen en de ouders, poseerden de laureaten Elien, Thibo, Quinten en Philippa bij het bootje waarmee zij volgend jaar het Spirou-wedstrijdveld gaan vergroten. Misschien zien we hen binnen enkele jaren wel terug als Yachting belofte, of Yachtman of –vrouw…
www.spirouclass.be
