De 280 zeemijlen lange race tussen het Bretoense La Trinité en het Britse Plymouth wordt als een traditionele quickstep. Een kwestie van onze een, twee, drie passen juist te zetten en goed het tempo er in te houden. Ik heb voor de gelegenheid Koen Willaert, met wie ik al meerdere duobemanningraces heb gevaren, aan laten monsteren.
Onze analyse van deze internationale wedstrijd is al lang klaar. 1: een intensieve fleetrace in de baai van Quiberon, 2: een taktisch spelletje langs de Bretoense zuidkust, 3: een zuiver op snelheid gerichte oversteek van het Kanaal. Met als instinkers dat de wind tegen het eind van deze race wel eens de parten zou kunnen spelen.
En als we de wissel van het getijdenstroming missen aan de kop van Bretagne, er wel een trage wals tussen de rotsen inzit.
Spannend he?
De evaluatie is rond
Op 24 uur voor de start van de La Trinité – Plymouth race zijn Bert Bossyns en Koen Willaert er klaar voor. Na enkele dagen trainen hebben ze elkaar weer gevonden. De tactische lange termijn strateeg en de alerte close combat strijder.
De NETWERK is volledig in orde, de allerkleinste details die nog zouden hinderen weggewerkt. Ook de technische euvels die Bert in de voorgaande race – de Pornichet Sélect- tot opgave dwongen, zijn verholpen. De boot en de uitrusting is nog nooit zo bullet proof geweest.
Bert wijst er ‘en passant’ toch maar fijntjes op dat van de 56 gestarte boten er slechts 17 zijn gefinished in die slopende race.
Afwisselende vaarstijlen en windomstandigheden
“Heel anders dan de Pornichet Sélect gaat dit een race worden met matige wind en vooral dragende wind,” zegt Bert. “ Daarbij telt ook dat dit een lange sprint is met meer dan één struikelblok. De organisatie laat ons een grillig parcours varen in de baai van Quiberon. Dat betekent snelle opeenvolgende manoeuvres en hard werken met veel zeilwissels. Dan varen we door de engte van La Teignouse naar open zee. S’ nachts zal de wind wegvallen, dus dat wordt spannend.”
“Dan volgt de schijnbaar de rechte lijn naar Engeland, maar de Bretoense kust is verraderlijk met sterke stromingen en dus ook snelheidsverschillen. Het is springtij, dus dat betekent dat we de tegenstroom van wel 4 knopen en meer beter missen.”
“Eens voorbij de kaap, Raz de Sein, is het het Kanaal oversteken. Met de passage van de Chenal du Four, waar we zowat alle mogelijke scenario’s voor uitgewerkt hebben afhankelijk van het uur dat we daar arriveren en de stoom die er dan kan staan. Dan doen we dan op zuivere bootsnelheid, maar met een oog op de weersevolutie, want tegen dinsdagnamiddag kan de wind helemaal omslaan en afzwakken.“ zegt Bert nog.
We mogen geen enkele steek laten vallen
Koen Willaert heeft zich, na de intensieve campagnes in de Tour de France a la Voile, toegelegd op het wedstrijdzeilen in de Formule 18 catamaranvloot. Dat is constant close combat met andere boten dichtbij.
Hij onderschat de rondes bij de start in de baai zeker niet.
