Bert Bossyns finishte dinsdagavond 3 augustus in Port Bourgenay. Na deze tweede etappe van de Transgascogne, die in rechte lijn 280 zeemijlen had moeten zijn, stond de scheepslog op 410 zeemijlen. “Het is een strijd tegen de concentratie geworden,” zegt Bert Bossyns.
“Ik heb mijn weg moeten zoeken, zigzaggend over de Golf van Biskaje. Een constante speurtocht met een vergrootglas naar windzones.” De onweders gooiden op het laatst roet in de strategie van de solozeiler die 12de werd.
Zig Zaggend de Golf over
Bossyns: “Voor de start was het duidelijk dat deze race met zeer zwakke wind zou gevaren worden. Die kwam dan nog pal vanuit de richting waar we heen moesten kwam. Dat betekent dus aan de wind varen en geregeld overstag gaan. Een lange geknakte Z-lijn naar Frankrijk.
Samen met Weatherforexpeditions bepaalden we de twee opties: eerst oost en dan noord, of langer oostelijk doorgaan. Die omweg leek me geen goede optie, dus op het water ging ik voor de kortste lijn. Ik zou bij iedere windshift die de boot meer naar de finish zou sturen overstag gaan. In de praktijk betekent dit dat ik alles moet herinrichten. Ondermeer alle losliggende ballast naar de lage kant van de boot stouwen om die iets meer helling te geven, zodat het natte oppervlak van de romp verkleint. Minder weerstand is meer snelheid. Dat continu zoeken naar wind vraagt een gigantische concentratie die meer psychische dan fysieke energie opslokt.”
Meer wind in het oosten
Vlak na de start blijft Bossyns dicht onder de Spaanse kust in de hoop om de zeebries op te pikken. Die blijft weg en hij is verplicht de achtervolging in te zetten, hij ligt voorlaatste in de vloot van Serie Soloboten. “Na het overstag manoeuvre vaar ik noordelijk en het is mijn beurt om van het windvoordeel te genieten. Ten oosten van de zg. rhumbline, de rechte tussen start en finish, staat duidelijk meer wind. We klimmen naar de zesde plaats en later naar de vijfde. Felicity blijft tegen wind in laveren, dan weer links, dan weer rechts van de rhumbline.
De tweede nacht vormen zich spectaculaire onweders die de vloot vanuit het zuiden overvallen. “Van de relatieve kalmte aan boord moet je plots naar alarmmodus, want je weet nooit wat een onweer veroorzaakt. Het is nacht, je ziet in de buien amper wat er gebeurd. Alleszins spectaculair met veel bliksems, meestal op meerdere plaatsen tegelijk.”
Katers na het onweer
“Vanmorgen net voor zonsopgang passeerde een gigantisch onweer. Er moet dan een trimtouw zijn losgekomen, want toen ik na de wolken overstag wou gaan om terug oostelijk te gaan varen, ging dat niet. Het heeft me een uur gekost om het euvel te verhelpen, maar ik was toen al in de winstille staart achter het onweer terecht gekomen. Het is frustrerend om de concurrenten rechts van me te zien doorschieten. Met een kleine groep hebben we een paar uur in totale windstilte doorgedobberd, tot er dan toch een pittig 12 knopen briesje uit het oosten opzette. De laatste twintig mijl is dan toch nog pittig gevaren onder code zero voorzeil.”.
Balans
Bert Bossyns klinkt krachtig en ziet er uitgerust uit zo vlak na de finish van een uitputtende en lange etappe. “Ik heb alles gedaan zoals ik me voorhoud om te doen bij de Transat. Dus voldoende eten en drinken, rusten en er voor zorgen dat ik alert bleef. Geen toestanden van hoge pieken maar ook diepe dalen meer. Het is daarom dat dit resultaat en het verlies van plaatsen minder effect op mij heeft. Het is, buiten de kwalificatie van 1000 mijl de zwaarste wedstrijd alleen aan boord geweest. Dat geeft me vertrouwen om de druk die in dit circuit heeft aan te kunnen. De top vijf van de wedstrijd bestaat uit full time zeilers, echte professionals. Die beschikken over de meest geavanceerde boten. Daaronder zit een groep van jong aanstormend maar daarom niet minder professioneel talent. In zeer weinig sporten is de mix van professioneel en niet professioneel toegelaten.”
Bossyns volgt de volgende weken een intensief oceaan-trainingsprogramma in Douarnenez. Hij heeft loopbaanonderbreking en zet zich dus full time in op de voorbereiding van de start van de Transat 6.50 op 25 september e.k.
Tekst: Pit de Jonge / Ship to Shore
