De 64ste Giraglia Rolex Cup bestaat eigenlijk uit 3 delen zijnde de aanbreng wedstrijd uit San Remo welke zeer apart is daar deze meestal om middernacht start, vervolgens de 3 dagen inshore races in St Tropez en dan de offshore van St Tropez naar Genua via de rots net boven Corsica Giraglia genaamd. Wij hebben enkel de offshore gedaan en daarvoor gewoon enkele dagen getraind maar het inshore gebeuren is niet onopgemerkt gebleven.
De Swan 45 Samantaga werd bijvoorbeeld bij alle drie de inshore races knap 2de en behaalde zo de overall prijs in hun klasse binnen er in de top 10 4 Swan 45’s waarvan 1 Belg en een Nederlander (Gaastra).
Nummers
136 boten deden er mee in IRC waarvan er 17 niet aankwamen. 85 boten deden er mee in ORC waarvan er 24 niet aankwamen. 3 bemanningsleden werden met letsels van boord gehaald door een helikopter.
Het befaamde feestje
De eigenlijke offshore start altijd de dag na het beroemde feestje van de inshore races. We waren al 3 dagen de meteo aan het bekijken voor de offshore en elke keer dat we keken kregen we een ander weer beeld voorgeschoteld. Dan weer extreem veel wind en dan weer zeer licht. Alles hing af van een zeer klein laag druk gebied in de golf van Genua wist marine meteoroloog Fritz Buyl me te zeggen.
Weinig wind en ambetante motregen
Op de morgen van de race zelf kregen we zeer weinig wind voorgeschoteld met van die rotte motregen buien waar je helemaal doorweekt van wordt. Het ideale weer om eraan herinnerd te worden dat ik thuis mijn zeilbroek vergeten was (ik vergeet elke keer wel iets en deze keer was het dus mijn zeilbroek). Bon wij hadden in IRC 0 de 2de start na de echt grote jongens zoals Magic Carpet, SFS en Jethou. Op 30sec voor de start lagen er al zo veel boten over en op de lijn dat een ‘General Recall’ onvermijdelijk was. Bij onze 2de start kregen we geen ‘India’ of ‘P’ vlag te zien, maar direct de ‘Black Flag’. Te vroeg over de lijn is dus ineens terug naar binnen varen en naar de rosé bar waar ze ons al kennen. Maar…, ‘Clear start’ en wij drijven dus weg richting eerste boei. Het duurde even voor we de baai van St Tropez uit komen, maar we vochten ons plek voor plek terug naar voor. In de verte (voor ons!) zag ik de Swan 45 met Duvel op het grootzeil, Samantaga lag dus mee mooi vooraan. Vanaf we uit de baai waren moesten we een boei ronden en richting Oost naar Giraglia varen.
Boven, op of onder de layline blijven?
Fritz had ons aangeraden om onder de layline te blijven omdat daar het meeste druk zou staan, vervolgens de kust van Corsica op zoeken om van de seabreeze te genieten. Toen we uit de nacht kwamen en wel 365 zeilwissels gedaan hadden, bleek de boot een paar mijl voor ons PH3 te zijn. Je ziet wel een hoop rode en groene lichtjes, maar als de ‘AIS’ van die boten niet aanstaat, weet je niet wie het is en wij vreesden dus dat we de verkeerde beslissing genomen hadden door onder de layline te blijven omdat we zo weinig wind hebben gehad (maar wel steeds wind). We dachten dus dat we midden in de klasse van de boten achter ons zouden zitten… Maar we zaten eigenlijk tussen de klasse voor ons en op de tracker zagen we dat Jethou en SFS slechts een kleine 40nm voor ons lagen en Magic Carpet was de enige die al rond de rots was.
Sms-je van PH3
We opteerden dus om naar de kust van Corsica te gaan en dit bleek een goede optie te zijn. We kregen daar geen seabreeze, maar de weinige wind die er stond liet ons toe om bijna recht naar Giraglia te varen. Grappig was dat elke zeilwissel die wij maakten deed PH3 ook of omgekeerd zonder dat dit echt de bedoeling was. Bram Verbist (crew op PH3) texte zelfs nog naar ons: Volgende wissel is A3 en stagzeil, your move!
Geparkeerd aan de rots
Aan Giraglia zelf werd het even spannend. Ik wist van de vele keren dat ik er reeds was rond geweest dat je er moet oppassen voor de wind schaduw. De Infinity 49 Mavrick ging van ons groepje als eerste de zone in en lag meteen geparkeerd. Andere boten zoals Moana, The Black Pearl, Kuka Light, zagen hun kans om de ‘no wind zone’ te vermijden en de drijfpartij te minimaliseren tot een kwartiertje of zo. PH3 koos om vlak bij de rots te blijven, hun snelheid te behouden en zo door de drijfzone te komen op nog geen 300m van Mavrick die nog steeds geparkeerd lag. Wij hebben dat dan ook geprobeerd, maar met minder succes dan PH3. We deden er een dik kwartier over en geraakten toch nog voor Mavrick door de zone. We hadden met hen te doen. De jongens hadden veel werk in de boot gestoken.
Van 0 tot 40kn wind
Bon, de volgende oversteek van nog een 85nm stond voor de boeg en we wisten van Fritz dat het niet licht ging blijven. Tegen de avond zou de wind draaien, terug draaien en dan gaan toenemen tot een dikke 30kn – 35kn. Alles klopte perfect zoals hij zei. Zelfs met het uur zat hij er op een 15min na pal op. We hebben uiteindelijk in een vlaag 40kn op de teller gezien en knalden tegen de 20kn naar de finishlijn. Tijd voor weer een paar wissels, de A4 met wat problemen eraf en ipv van onze “chicken chute” hebben we toch maar beslist om de genua 4 omdat we niet wisten of het nog harder zou gaan waaien. Op dat moment stonden er ook al golven van tussen de 2 en 3m en moesten we nog op zoek naar de finishlijn.
Op zoek naar de finish
De zoektocht naar de finishlijn was een klein stress momentje. Dat zou een boot met een oranje flikkerend licht moeten zijn en een oranje boei. Maar als je naar de kust van Genua vaart in het pikke donker zie je een paar duizend oranje lichten waarvan de helft knippert. En toen we uiteindelijk de finishboot hadden gevonden door ipv net niet de haven binnen te varen, maar toch een andere boot te volgen, vonden we een klein bootje van een viertal meter met een oranje knipperend lichtje erop. Een bootje dat in zulke golven regelmatig in het niets verdween.
Eerst is eerst
Eerste boot over de finish lijn is de zeer opvallende Wally Cento Magic Carpet van Lindsay Owen Jones. De boot die de offshore IRC overall binnen haalde in IRC is de Sun Fast 3600 ‘Tip’ van Gilles Pages. De eerste boot die de offshore ORC binnen haalde was de Comet 38 Scricca van de Italiaan Servi Leonardo.
Opmerkelijke Belgen of Nederlanders
De Swan 45 Samantaga van Philippe Moortgat (je weet wel de Duvel) zeilde op de inshores 3 keer een 2de plaats en een 10de plaats op de offshore in ORC A wat hen in hun klasse een 1ste plaats oplevert over het gehele evenement.
In de IRC klasse 0 valt de Contest 72 PH3 van Austin van’t Wout op, door een mooie 2de plek te zeilen in de offshore en een 3de plek in de inshores wat hen in hun klasse een 2de plaats overall opbrengt.
De andere Nederlander in deze klasse Aragon (Marten 72) van Verder-Nieuweland vaarde een 14, een 5 en een 9 in de inshores en een 11de plaats op de offshores. Zij werden 2de in hun klasse, mooi voor kleppers als de Frers 60 Spectre en de Volvo 70 SFS.
In IRC A valt de Belg Olivier Delval met zijn Grand Soleil 43 Mockingbird op door een 10de plek overall te varen.
Foto: Rolex Press Room
