Op 21 oktober arriveerde Mark Slats, de enige Nederlandse deelnemer in de Golden Globe Race 2018, na 111 dagen alleen op zee te zijn geweest in de wateren van Hobart Tasmanië. Een verplichte ‘stop’ van 90 minuten waarbij hij geïnterviewd werd door de organisatie en wat kleine reparaties verrichtte, alvorens hij zijn non-stop solo zeilrace rond de wereld voortzette. Slats mocht niet aan wal komen, niemand aanraken en geen spullen aan boord ontvangen. Wel mocht hij brieven en super8 filmcassettes afgeven aan de organisatie.
Om 06:00 UTC (21:00 uur Nederlandse tijd) werd Mark op zee verwelkomd door, de schrijver van zijn boek, Micha Jacobs. Jacobs bevond zich aan boord van een Australisch zeiljacht dat Slats tegemoet voer en bij Bruny Island ontmoette. Slats zeilde zo, onder begeleiding, in de richting van Hobart Tasmanië waar de raceorganisatie hem opwachtte. Via de marifoon kon Jacobs, voor het eerst sinds de start van de race op 1 juli jl., direct contact hebben met Slats. Het boek over de het avontuurlijke leven van Slats komt naar alle waarschijnlijkheid kort na de finish van de Golden Globe Race uit.
In een spraakbericht, dat wordt opgenomen door een radio zendamateur in Australië en wordt gemaild naar Slats’ achterban liet hij, eerder deze week, blijken het liefst de stop in Hobart over te willen slaan. Slats heeft het zwaar te verduren gehad, had geen behoefte zijn emoties te moeten tonen en wilde door. Zijn doel behalen en koploper Jean Luc van den Heede (73 jaar) inhalen. Na de heftige storm heeft Slats te kampen gehad met dagen van windstilte. Vaak denkt men dat het fijn is ‘stilte na de storm’. Het tegendeel is waar. Weinig tot geen wind vraagt extreem veel inspanning wanneer je alleen op zee zeilt. Om de 10-15 minuten moest Slats het dek op om zijn zeilen bij te stellen. Hierdoor kon hij slechts hazenslaapjes van max 5-15 minuten maken. In 100 uur had Slats niet langer dan 15 minuten achtereen kunnen slapen. In de windstilte werd Slats in zijn boot Ohpen Maverick nog tweemaal verrast door een knockdown. Zijn schip ging meer dan 90 graden plat, toen het schip weer rechtop kwam schoot een gereedschapskist los en werd Slats geraakt. Gekneusde of gebroken ribben tot gevolg. Maar Slats gaat door. Onvermoeibaar strijdt hij verder. De strijd tegen zijn tegenstanders, de elementen en vooral zichzelf. Opgeven is voor Slats geen optie. Gedurende zijn erbarmelijke reis haalt hij geld op voor onderzoek naar kanker onder de naam Sailing4cancer.
Gedurende de heftige solo zeilrace rond de wereld leven de deelnemers in zekere mate in isolement. Er mag geen gebruik gemaakt worden van moderne communicatie- en navigatieapparatuur. Slats maakt gebruik van zeekaarten, een kompas en een sextant voor het bepalen van de juiste route. Communiceren kan slechts via een SSB-radio of marifoon. Een belletje of een WhatsApp berichtje naar het thuisfront na een mooie of heftige gebeurtenis zit er dan ook niet in voor Slats. Een foto delen van opgelopen schade aan de boot of het bezoek van een walvis evenmin. Eenmaal per week heeft hij een verplichte safetycall met de raceorganisatie en dagelijks stuurt hij een kort tekstbericht om de achterban te informeren. Slats kan zelf geen berichten ontvangen van vrienden of familie.
De Golden Globe Race is een eerbetoon aan de race uit 1968. Van de 9 deelnemers finishte er destijds 1, de Engelsman Sir Robin Knox Johnston. Zeven deelnemers beëindigde de race vroegtijdig, door persoonlijke omstandigheden of schade aan hun boot. Een deelnemer pleegde zelfmoord. In de race van nu startten uiteindelijk 18 deelnemers op 1 juli jl., 17 heren en 1 dame. Op de 111e dag van de race is de Fransman Loic Lepage de 4e deelnemer die onderweg zijn mast verloor en uit de race is. Een reddingsoperatie is inmiddels ingang gezet omdat de boot van Lepage steeds meer water maakt door schade aan de boot na het breken van zijn mast.
Eerder wist de Noor Are Wiig door een noodtuig op te zetten, na het verliezen van zijn mast, veilig in Kaapstad Zuid-Afrika aan te komen. Kort daarna verloren de Ier Gregor McGuckin en Indiase marineofficier Abhilash Tomy, in de Zuidelijke Indiase Oceaan, ook hun mast na een 360 graden gerold te zijn. Tomy werd wegens een ernstige rugblessure geëvacueerd. McGuckin besloot om een gecontroleerde evacuatie te vragen. Nu hulptroepen in de buurt kwamen voor Tomy nam hij dit dappere besluit om te voorkomen dat hij mogelijk een aantal dagen later alsnog om evacuatie moest vragen. Daags na het ongeluk is Tomy geopereerd aan gebroken rugwervels.
Slats trotseerde de heftige storm waarin McGregor and Tomy hun mast verloren. Slats sloeg over boord, had in zijn boot water tot aan de kaartentafel staan en bluste een brand aan boord. Dagen duurde het eer Slats zijn apparatuur, kleding en slaapzakken weer droog kreeg. Bijna alle elektronische apparatuur is gesneuveld door het zeewater. Bij gebrek aan regenwater dronk Slats, wekenlang, slechts 500 ml water met lage rugpijn rondom zijn nieren tot gevolg. Toen Slats afgelopen week in een lang verwachtte regenbui terechtkwam zette hij ‘alle zeilen bij’ om extra water op te vangen. Hij zat zelfs met een emmer op het voordek om onder de fok een extra aantal liters water op te vangen. Voor de tweede keer sinds de start op 1 juli poetste hij zijn tanden met zoet water. Een hele luxe tijdens deze erbarmelijke race.
De stop in Hobart heeft hem, ondanks dat hij in eerste instantie door wilde varen, enorm veel goed gedaan. Na de interviews en reparaties aan zijn boot vertrok Slats, gemotiveerd en energiek, in de richting van Nieuw-Zeeland. Na Nieuw-Zeeland begint voor Slats het tweede deel van zijn reis. Hij vaart dan ‘richting huis’. Via Kaap Horn en de Falklandeilanden in de richting van de Kaapverdische en Canarische eilanden naar de finish in Les Sables d’Olonne, Frankrijk. Naar verwachting komt Slats hier begin februari 2019 aan. Tijdens een live sessie op Facebook konden vrienden en familie Slats een goed vervolg van zijn race toewensen terwijl hij de baai uitvoer.
Tekst: Karen Hogenbirk