Het inschepen gebeurde opvallend vlot : de crew van 5 verzamelde woensdagavond na het werk en reeds rond 19u30 zeilden we Oostende uit. Met halve wind liep de Denebola gemiddeld boven de 8 knopen, recht naar Harwich. Daar zeilden we rond 5 uur lokale tijd de River Orwell op. Het was nog heel stil toen we aanmeerden aan de steigers van de Royal Harwich Yacht Club te Woolverstone : op de overwegend Nederlandse jachten was bovendeks geen kat te bespeuren.
In het prachtige nieuwe clubhouse dienden wat later volunteers op leeftijd koffie, fruitsap, eieren, worsten, bonen en wat koeken aan een buffettafel. Waarschijnlijk spijsde dit ontbijt meer de clubkas dan de deelnemers, maar de Nederlanders maakten er gretig gebruik van.
Velen zagen er wat belabberd en verfrommeld uit. Hun delivery Vuurschepen Race had nochtans niet veel wind gekend : sommigen moesten zelfs motoren naar Harwich.
De rest van de dag wat slaap genomen. Later op de dag veel wind en een zachte regen. Heel wat afgewandeld door Ipswich, warmere uitrusting kopen in de Fox’s Marina en een lekker avondmaal genomen in de wereldvermaarde pub Butt&Oyster te Pin Mill. Alleen al de wandeling op het pad langs de Orwell naar deze bocht met Thames barges is de moeite waard.
Een monster aan de start, luwte en de optie van de “slimme vrienden”
De lucht neigt naar beter weer op vrijdagmorgen . Vroeg ( 7 uur lokale tijd ) varen we de Orwell af. De start werd punctueel op tijd gegeven en – very British – met kanonschot op het drijvend ponton compleet met kraan dat dienst deed als startschip. Een tip voor race-officers : gegarandeerd geen indringstarts met dit gevaarte. Dit gaf de schipper een idee : zich wat achter de startlijn plaatsen, wenden en over stuurboordboeg langs de startboot scheren waar zich toch niemand durfde begeven.
Door deze start aan de bevoordeligde zijde, lagen we reeds vanaf het begin bij de kopgroep. Na een in- de- windse boei – enige boei van de “flexy course” – ging het boven de Cork Sands, om dan zuid-oost-waarts af te buigen . Aan de Sunk area, tussen de Long Sand Head en de South Galloper, viel de wind weg, als het ware opgeslorpt door het Galloper Windmolenpark. De boten om ons heen leken wel in alle mogelijke richtingen te varen. We maakten grappen over de optie om ver oostwaarts dit gebied te omzeilen die onze “slimme vrienden” van Moving Intelligence namen.
Surfen door de nacht en een UFO
Uiteindelijk nam de wind samen met de bewolking toe vanuit ZO. De wind bleef traag verder ruimen tijdens de nacht en nam toe tot een stevige bries. We surften onder spi in de donkere nacht de golven af. Een nieuwe ervaring voor deze neofiet : soms aan 14 knopen de boot zo lang mogelijk in het golfdal te sturen, met naast jou schuimend wit dat reflecteert door de heklichten van voorliggende boten.
