Er was eens, in de herfst van 2008, een gelukkige Fransman: Hervé Cléris. Hij had net het akkoord gekregen van een bedrijf dat er geen graten in zag om enkele euro’s te pompen in de bouw van een nieuwe 50-voets wedstrijdtrimaran. Die klasse was toen in steile opmars na het débâcle van de prijzige ORMA 60-voeters.
Zeiler Hervé Cléris liet de plannen van architect Nigel Irens uitvoeren door de gerenommeerde composietwerf Marsaudon. Na 7 maanden bouwen werd op 8 september het gloednieuwe raspaard ‘Prince de Bretagne’ aan de verzamelde pers getoond. De boot moest in de 50-voets multihullklasse gaan rivaliseren met de oppermachtige nieuwe Crêpes Whaou en de eveneens nieuwe Actual. Zijn voorbereidingen op de Route du Rhum 2010 verliepen perfect volgens schema. De Transat Jacques Vabre zou de eerste test worden. Hervé Cléris glunderde.
Averij en schipperswissel
Maar niet voor lang: amper een maand na de tewaterlating scheurde tijdens een testvaart de linker-drijver van de armen, en mocht de boot terug naar de werf., Cléris moest in allerijl zijn oude boot terug in orde brengen om de Transat Jacques Vabre nog te kunnen meevaren. In die wedstrijd eindigde hij na een loodzware wedstrijd, veel averij ent ontberingen een dikke twee weken na de ongenaakbare Crêpes Whaou als laatste in de klasse.
De sponsor was niet blij met de media-return. De niet geringe investering moest beter renderen, en … een buitenkans kondigde zich aan: Lionel Lemonchois, winnaar van de Route du Rhum 2006 in de ORMA-klasse, was niet meer welkom in het Gitana-team. Lemonchois verruilde de bankdirecteur voor een groentenboer en het bedrijf Prince de Bretagne haalde zo een klepper van formaat binnen. Cléris was zijn boot kwijt.
Nu met Lemonchois aan het roer kende de boot ook niet echt een feilloos parcours: structurele problemen aan de drijvers en armen van de trimaran zorgden voor lange maanden op de werf en weinig tijd op het water. Maar op het moment dat Lemonchois haar op 31 oktober 2010 door de sluis van St-Malo naar open zee stuurde, was ze samen met de Actual en de Crêpes Whaou toch weer torenhoog favoriet in de 50-voetsklasse, al was het maar vanwege de faam van haar schipper.
Zwarte novemberdag
Het idee van de dubbelslag door na in 2006 ook dit jaar te winnen hielp Lemonchois zeker door het moeilijke moment toen na enkele dagen varen de lashing waarmee het grootzeil van de Prince de Bretagne aan de topplank vastzat, het begaf. Op volle zee bij 25 knopen wind mocht Lionel de mast in voor een noodherstelling. Op dat ogenblik zeilde hij in eerste positie.
Toen hij het grootzeil terug gehesen had, leken de kaarten geschud: Actual en Crêpes Whaou waren gevlogen. Maar toen kwam voor de leiders de noodlottige 7 november: eerst scheurde op de Crêpes Whaou de crash-box van de centrale drijver af, en iets later kraakte de voorste stuurboordarm op de Actual (die enkele dagen later ook zijn stuurboordroer verloor).
Zoete wraak
Plots lag Lemonchois in tweede stelling, op enkele tientallen mijlen van de nieuwe leider Lalou Roucayrol. Met zijn recentere en veel snellere boot dus best een haalbare kaart, waarop Lemonchois onvervaard ten aanval trok. Het verwarde en atypische weerpatroon dat de orkaan Tomas naliet op de Atlantische Oceaan zou Lionel gebruiken om de Prince de Bretagne richting Guadeloupe te jagen.
Met het gekende resultaat: na 15 dagen, 4 uur, 50 minuten en 48 seconden doorzetten schrijft Lionel Lemonchois de Route du Rhum wéér op zijn palmares bij. Een mooie overwinning op de vele pech die hij op zijn weg naar deze zege moest doormaken. De spruitjes, artisjokken, uien en prei die op het grootzeil prijken, veroveren nu stilaan de Franse Antillen.
www.routedurhum.com
