Ben Van Cauwenbergh, Den Hartigh en Manu Hens hielden de Belgische kampioenstitel in de Draak klasse omhoog bij de RNSYC, vorige dinsdag. Ondanks de sterke Antwerpse tongval is dit Blackouttrio de eerste Belgische bemanning die de titel wegkaapte sinds minstens vijf jaar.
Naast het dynamisme van de klasse, is er natuurlijk de inzet van de zeilers zelf die deze kroon op hun zeiljaar plant. Een verrassing is deze titel dus niet. Cynici die het als een gemakkelijke winst afdoen omdat er maar vier manches zijn gevaren, slikken hun commentaar is als ze de reeksuitslagen zien: 1/4/1/1. “Bovendien hebben we Tim Tavinor geklopt.” merkt Ben Van Cauwenbergh fijntjes op, “De titelhouder van vorig jaar en regerend wereldkampioen Draak.” Een kroniek van de stijgende scores in de grootste kielboteneenheidsklasse van de wereld.
De omstandigheden in Oostende waren de eerste twee dagen best fiks. Stoten tot 25 knopen wind, muren van golven bovenop de Vlaamse banken. Tacticus Manu Hens somt op: “Reeks 1: start OK, we controleerden de wedstrijd en finishten ook eerst. In de tweede manche was er meer wind. We hadden de trim onvoldoende aangepast en dat voelden we dan ook.” Draken hebben nu eenmaal te nijging op steile golven stil te vallen, dus was het voor helmsman Ben Van Cauwenberg een hele klus om een compromis te vinden tussen hoogte halen en snelheid behouden. “Later hebben we het euvel gevonden en het is uitgerekend dank zijn Tavinor dat we dat trimprobleem hebben kunnen oplossen.” Een Draak trimmen, daar is de installatie van een telefooncentrale peanuts tegen.
Het trio is het er heel erg over eens dat de laatste manche van zondag de meest spitante was. “We zijn zo goed als boord aan boord met Tavnor naar de benedenwindse boei gespinnakerd. Het was de kwestie om eerst daar rond te geraken, dan heb je alles vrij voor het laatste en bepalende aan-de-windse rak naar de finish. Manu zegt op het juiste moment dat we moeten gijpen en dat doen we dan ook zonder haperen. Daaraan zie je dat de twee jaar die we samen varen loont. Het is een soort match race geworden waar we als beste uitkwamen, ook omdat dat bij de Britten minder vlot ging.” Vertelt Ben Van Cauwenbergh. Toen was de wind op, werd er niet meer gezeild en kon hun titel niet meer wegwaaien. Voor de Blackout is de Belgische titel een echte opsteker. Ze hebben dit jaar zes Draakraces gevaren en dat loont. “In de Grand Prix Guyader in Douarnenez waren we op weg naar finale winst. Een één en een twee. Alleen werden we er in reeks drie uit ge’blackflagged’ en waren er nadien geen races meer. “ Het vreugdevuur was gauw uit.
Ben van Cauwenbergh, Manu Hens en Thibaud den Hartigh zeilen als hun werk het toelaat. Ze behouden hun vrolijke ‘cool’ ook als ze in een vloot waar zowel professionals als amateurs aan dezelfde startlijn verschijnen, met gesponsorde of eigen boten en materiaal. Ze noemen hun status een bijkomende prestatie, want meestal beslissen de middelen en de tijd of ervaring van de bemanning wie in de top vijf mag verblijven.
“Op een week voor het Open Duits kampioenschap mailden we naar elkaar dat we Berlijn als een training voor Oostende wel zagen zitten. Daar werden we -jawohl- tweede. Als motivering kan dat tellen.” grapt Thibaud.
Een andere motivering zou kunnen zijn dat de BEL 80 ook het door de Belgian Dragon Association (BDA) georganiseerde “5 Nations Cup” domineert, een reeks van 18 races en Grand Prix in binnen- en buitenland. Alle Belgische Draakzeilers worden aangepord om hieraan deel te nemen. 8 Belgian Dragons starten geregeld. De Blackout schittert als eerste in dit regelmatigheidscriterium. “Wij zullen niet naar Kinsale voor de Gold Cup gunnen gaan” zegt Ben Van Cauwenbergh, “Er moet nog gewerkt worden ook. Maar volgend jaar staat wel het EK, het WK en de Gold Cup op het programma.” Jammer dat de Draak geen Olympische klasse meer is.
Meer: http://www.belgiandragons.be
