Het zit hem echt niet mee, Christophe. Kort na de (uitgestelde) start van de tweede etappe moest hij terug naar Kaapstad met roerproblemen. Na zijn herstart, amper 100 mijl verder, merkte hij dat de mastrail stuk was, zodat hij voor een derde keer Kaapstad mag aandoen.
Aan zijn lijdensweg in deze Velux Five Oceans komt blijkbaar geen einde. Het is net of iets of iemand hem wil tegenhouden om deze wereldreis tot een goed einde te brengen. Alsof een lange elastiek de boot met de etappehaven verbindt. Eerst waren het de bouten van het systeem waarmee de beide roerbladen aan de boot bevestigd zijn, die los waren gekomen. En om die bouten terug vast te zetten moet je met twee zijn. Gelukkig kon Christophe in Kaapstad weer rekenen op een hele ploeg vrijwilligers, zodat het euvel vrij snel hersteld was. En voorbijtrekkende storm zorgde er dan voor dat hij nog wat extra rust kreeg.
Niet later dan twintig uur voor zijn tweede start, toen hij bezig was om het grootzeil te reven, merkte hij een ernstig probleem met de mastrail. Omdat Kaapstad nog niet echt uit het zicht was verdwenen, was het besluit snel genomen om nog eens terug te keren zodat de hele mastrail in Kaapstad goed nagekeken en weer vastgezet kan worden.
Op dit ogenblik is de kopgroep (voor zover je deze kleine vloot in groepen kan opdelen) op zeven dagen tijd maar bitter weinig opgeschoten. De schuld daarvan ligt bij een hardnekkig hogedrukgebied dat zuidoostenwind aanvoert, zodat de gerecycleerde Open 60-voeters zich al zeven dagen lang hoog aan de wind een weg naar Nieuw-Zeeland ploeteren. Daar waar ze normaal 3 à 400 zeemijlen per dag met de sterke westenwinden zouden moeten vliegen, halen ze nu daggemiddelden van 100-150 mijl. Niet echt om straffe verhalen over te schrijven.
De Pool Gutek leidt momenteel de dans, op korte afstand gevolgd door een Amerikaanse pinguïn. De Canadees Derek Hatfield volgt wat tientallen mijlen verderop. De Brit Chris Stanmore-Major kijkt na een verkeerde gok al tegen een achterstand aan van ruim 500 zeemijl. De eerste drie schepen zijn intussen rond de kern van het hogedrukgebied heen, en kunnen sinds enkele uren de schoten vieren en in ene rechte lijn op Nieuw-Zeeland aansturen.
Met nu al 1100 mijl achterstand kan Christophe straks weer de achtervolging inzetten. Laat ons duimen dat hij ergens in een hoekje van de boot de juiste schaar vindt om die vervelende elastiek door te knippen.
