Nu denk ik wel dat Fritz (Buyl) een goeie vent is en dat hij veel af weet over stationaire hoogtelagen, zuidwestelijke stromingen, troggen, convergentielijntjes, restanten van oude occlusies, sub-features (godbetert) en geringe drukgradiënten en zo.
Misschien moet hij toch nog eens zijn cursus vastpakken bij het hoofdstuk: “het verschil tussen Beaufort en knopen”. Als hij die fout niet had gemaakt , dan had hij er potverdorie niet ver naast gezeten.
Pas op, ‘t was gedetailleerd tot op 3 uur “nauwkeurig”, dus wie waren wij om daaraan te twijfelen.
4 tot 5 afnemend naar 4….tjonge jonge.
Enfin,
De moed niet laten zakken Fritz, ook een stilstaande klok duidt 2x per dag het juiste uur aan.
Een blik op Windfinder, WindGuru, Weerplaza, buienradar, Kustweerbericht etc en je wist het al wel.
Wij dus allemaal op een miezerige zaterdagmorgend Terneuzen uit en met 4 knopen wind naar de startplaats. Die “kans op een bui” bleek onophoudelijke regen te zijn.
Iedereen hoopt op een een half Beaufoortje meer (een Beaufort kan je nl. verdelen in tien gelijke delen alvorens hij ontploft) maar die kwam er maar niet. Uitstel dan maar…
Moeilijk te zien overigens. Op het enorme zwarte “startschip met ingebouwde kraan” was tussen alle zeilen door juist boven het water een klein mannetje verstopt met een klein stokje waaraan een klein vlaggetje bengelde. Even de verrekijker nemen…
De groene klasse werd met tegenstroom (en tegenzin) opweg geschoten. 25 minuten later was er nog niemand over de lijn. Iedereen DNS?? De wedstrijdorganisatie zit begrijpelijk met de handen in het haar.
Het was een beetje onzinnig om groen te laten starten maar ja, hoop (op wind) doet leven! Een uurtje later wordt groen bedankt voor de moeite en mag iedereen terug naar af – voor zover ze daar ooit vanweg zijn geraakt natuurlijk. Uitstel…
De spannende startprocedure bij klasse groen
Je hoort wat gemor op kanaal 72, er zijn er die opgeven maar wat je niet in de schoenen van AR kan schuiven is dat er geen wind is en dat ze een wedstrijd willen.
Ondertussen is er in het startgebied een loefduel aan de gang tussen de Jokken III en boei E17. De boei wil niet wijken en ondervindt tot haar schade en schande dat dit NIET de slimste optie is tegen de Jokken. De vredige regenachtige stilte van de Schelde wordt opgeschrikt door een enorme vrouwenvloek. De trekvogels haasten zich vroegtijdig naar het zuiden. Merg en been herstellen zich langzaam. De groene verf wordt van de romp geveegd.
De boei gaat voortaan door het leven als “de groen-witte boei E17”.
De AR organisatie maakt het spannend: “We gaan iets doen!!” klinkt het door de luidspreker.
Ik verwacht mij aan een onaangekondigd spektakel van Lady-Linn (of Gaga) vanop het startschip. Voor Sint Niklaas lijkt het mij nog wat vroeg en voor een vuurwerk is het nog niet donker genoeg.
Als ze maar niet beslissen om gezamelijk in het water te springen!
Het blijkt een heruitgave te zijn van de groene start.
Dit keer gaat iedereen wel over de lijn, de meesten achteruit en te vroeg. Ah ja, de stroming was gedraaid… Iedereen OCS???
Ze laten groen verder sukkelen en weer uistel…
Er zijn er nu een pak meer die het voor bekeken houden. Wij houden koppig vol.
Wit wordt gestart. Iedereen ligt met de punt naar Breskens, het komt erop aan juist voor de start de goede kant op te draaien.
Ze proberen het nog een keer met Roze, maar na een half uurtje wedstrijddobberen gaat de kogel door de kerk. De hele Antwerprace wordt afgeblazen.
Een spijtige zaak maar er zit niks anders op. Hoewel de beslissingen niet altijd logisch leken kan je niet zeggen dat de AR organisatie geen moeite heeft gedaan om de boel op gang te trekken.
We varen terug naar Breskens. Aanvankelijk op motor. Als we de kust naderen komt er langzaam een zonnetje door…en warempel ook een windje. We komen al zeilend aan in een zonnebadend Breskens…of hoeveel pech kan je hebben – en dat geldt ook voor onze weerman Fritz Buyl.
