De morele uppercuts in de eerste etappe en de uiteindelijke opgave in deel twee van de Transat 650 in 2011 weerhouden Bert Bossyns niet om zich vastberaden aan een tweede poging te wagen. Afgelopen weekend ontmoetten we Bert en zijn nieuw Transat 650 project op de Belgian Boat Show in Gent. Hoog tijd voor een gesprek. Leun alvast achterover want hij heeft heel wat te vertellen.
Ice: “Vorige Transat heb je opgeven daar je mentaal en fysiek compleet uitgeput was. Wat ga je doen om je hierop beter voor te bereiden?”
Bert: “De opgave in de Transat 2011 kwam er eigenlijk door technische problemen. Na de start uit Madeira heb ik vier dagen lang met barstende hoofdpijn, diarree, braken en koorts (tot 39.2 graden) gezeten. Hierdoor was ik fysiek volledig uitgeput, mede door de meteorologische omstandigheden (30 graden en +25kn wind). Ik hield niets van eten of drinken binnen. In samenspraak met de racedokter hebben we een 24uurs stop ingelast op de Kaapverden (Mindello) om te recupereren. Ik stond klaar om terug te vertrekken, samen met 4 andere mini’s. 7 andere bleven zeker op de Kaapverden wegens onherstelbaar beschadigd. ‘s Ochtends, we vertrokken tegen de avond, had ik het schip nog gecontroleerd en geen problemen vastgesteld. Vlak voor het vertrek merkte ik ‘zeewier’ aan het bakboord roer. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat het om een aanzienlijke barst in het roerblad ging. Een tikje op het roerblad en het brak volledig in twee. De wedstrijdleiding heeft mij een deadline opgelegd om alles te herstellen en te vertrekken (omwille van de veiligheid: geen volgschepen meer bij mij, ver achter de vloot, etc). Het was onmogelijk deze te halen en was opgave het gevolg.”
“Het is wel zo dat ik gemerkt heb dat ik kracht ontbreek in het bovenlichaam. Ook tijdens de eerste doorgedreven trainingen op het water (januari 2012 met het nieuwe schip) merkte de coach op dat ik te snel vermoeid ben in de armen en schouders. Enkele uren per week fitnessen is de boodschap om dit te verhelpen. Door de algemene conditie op te krikken, zou dit ook gevolgen moeten hebben voor de races. In de reeds gevaren races startte ik sterk, viel terug in de eerste nacht en 2de dag en kwam steeds terug naar voren op de laatste 2 dagen. Op basis van de geslapen uren en hartslagritme (die we geregeld hebben opgenomen tijdens de races) valt het op dat ik teveel rust in het eerste deel van de race. Waarschijnlijk wegens schrik om te vermoeid te zijn op het einde. Ik moet dus harder doorduwen in de eerste helft van de race. Een betere algemene conditie is hiervoor ook noodzakelijk.”
“Ik ben nu lid van de groep ‘Grand large de Lorient’. Dit is een groep van schippers uit de mini 650, class 40, class 60, figaro en multi’s te Lorient. Met het oog op de aankomst en vertrek van de Volvo race in Lorient, zijn zij zeer actief. Er worden stages in meteo, matosage, masttrim, etc georganiseerd. Maar ook…fysieke trainingen. Elke maandag om 19u gaan we met een man of 30 joggen. Donderdag ochtend, om 6.15u (!!!), wordt er een uur gezwommen. Daarnaast hebben we sessies ‘paddle op zee’.”
Tewaterlating Nacira 650 “NETWERK
Ice: “Je hebt een nieuwe boot nu, is hij sneller, beter gebouwd en/of handelbaarder?”
Bert: “De Nacira 650 is de laatste nieuwe serieboot. In 2010 zeilde de nacira nog in de protoklasse. Vanaf dat er 10 boten zijn verkocht en je voldoet aan de serieregels, wordt je een serieschip. Dit was in 2011 het geval voor de Nacira. De eerste 7 schepen werden gebouwd door een bepaalde werf. Hierna hebben zij de productie stopgezet. De FR Nautisme werf uit Lorient (van Francois Robert, bekend voor de 40 voeters) heeft de productie overgenomen. Zij hebben het schip eerst wel onder handen genomen. De ergonomie werd verbeterd. De plaatsing van de schoten, achterstag, etc. werd gewijzigd. Maar de belangrijkste ingreep is het reduceren van het gewicht. Ten opzichte van de eerste 7 Nacira’s heeft men 100 kg gewonnen. Door gebruik te maken van een epoxy verf en bijvoorbeeld de crashbox niet te schilderen (ziet men toch niet) heeft men 6 kg gewonnen. De romp werd gebouwd met infusie, waardoor de structurele onderdelen niet meer naderhand dienden gelamineerd te worden. De voetsteunen zijn nu uit kunststof en geen inox. Het is duidelijk dat er zeer veel denkwerk in het schip zit en er dus niet door de schipper aan ‘geprutst’ moet worden om het te optimaliseren.”
“De Nacira werd ontworpen door een jonge aanstormende architect, Axel de Beaufort: zie www.nacira-design.com pagina bio- about.
Het betreft een veel recenter ontwerp in vergelijking met de Pogo 2, Tiptop, Dingo, etc. Meer volume in de boeg en een uitgesproken knik in de romp. Daarnaast is het het eerste serieschip met 3d reglage van de solent. Naar achter toe gekromde zalingen op het eerste niveau om een uitgebouwder voorzeil te kunnen voeren. Na de eerste trainingsdagen op het water valt het op dat het schip veel sneller reageert op het roer en de trimmogelijkheden groter zijn. Ik moet wel even goed studeren, daar er bijna dubbel zoveel ‘touwtjes’ aan dek liggen. :) Met de zeilmakerij Incidence (Lorient) hebben we reeds een 6-tal dagen op zee doorgebracht om de zeilen aan te passen. De finale set wordt nu door hen (tijdens de beurs) gemaakt. In maart testen we deze uitgebreid tijdens de verplichte 1.000 zeemijl kwalificatie.”
“Mijn eerste gevoel is zeer positief. Geen excuus om niet te winnen!”
