Lees hier het uit de kuip verhaal van Antwerp Race winnaars Maurits Homan (NED) en Geert Van Camp (BEL). Het lijkt wel een begin van een goede mop: er was eens een Belg en Nederlander aan boord maar dat is het niet. Zij hebben met de cAP, een 31 voet lange Grand Surprise, gezeild alsof hun leven er vanaf hing en het resultaat mag er wezen: een eerste plaats in de IRC 2 klasse.
De aanbreng
Op een vochtige zaterdag de boot naar Breskens gebracht, nog snel een frisse duik om het onderwaterschip schoon te maken. Niets zal aan het toeval worden overgelaten want we varen de Antwerprace 2017 dualhanded in full-crew IRC2 veld. Rating technisch gezien zijn wij de langzaamste boot dus als we een ander schip zouden voorbij varen dan is dat al mooi meegenomen. De lat ligt hoog, we willen graag eindigen in de top 5.
De voorspellingen zijn hevig, te veel wind om met z’n tweeën het klusje te klaren!? We bereiden ons goed voor, elke ware windhoek is in kaart gebracht en hierbij zijn vooral de eerste 3 rakken zeer belangrijk. De baan zit in ons hoofd, Geert kent de Westerschelde zeer goed en de juiste zeilen liggen stand-by.
De start
Het waarschuwingssein is gegeven en de spanning stijgt, we willen starten met de reacher. Met deze zware gennaker willen we vooral in het tweede rak het verschil maken. Het plan is namelijk om deze te laten staan terwijl we er op gokken dat de overige boten hun spi’s moeten gaan droppen.
Met geen bemanning in de reling is dit varen op het randje maar als we iets willen laten zien, dan is dit het moment. Verderop in de race zullen wij het een stuk moeilijker krijgen omdat we zonder gewicht, hoog aan de wind en in combinatie met een korte waterlijn, niet meer mee kunnen met de grotere boten.
Enkele seconden voor het startsein hijsen we gennaker en we schieten vooruit. We starten hoog en onder ons ligt de meerderheid van onze vloot. We starten goed maar onder andere de Captain Jack (J-109) XBie (XP 33) hebben een nog betere start en ze hebben ruimte en vrije wind.
En dan gaat het mis.
Vlak onder ons ligt de andere J-109 (J Venture) zij varen enkel op grootzeil en genua en loeven ons de plaat op. Daar gaat het mis. De boot maakt teveel helling, een golf komt over en de genua spoelt van dek. In de eerste seconden hebben we niets door, ondertussen hangt het zeil achter en onder onze boot.
Het voelt alsof we aan de grond lopen, ik check de diepte maar met 6 meter onder de kiel kan dit niet waar zijn. Toen we ontdekte wat het probleem was dachten we allebei dat dit het einde van de Antwerprace 2017 kon betekenen! Hoe krijg je in je shorthanded onder gennaker met 18 knopen wind een genua uit het water getrokken???
Ikzelf heb er nog steeds geen idee van hoe maar het lukte, bijna toch!
Het zeil lag grotendeels op het voordek terwijl een golf opnieuw het volledige zeil het water in sleurde. Dit kan niet waar zijn! We zitten er helemaal door als het zeil met gebroken zeillatten eindelijk in de kuip ligt. Nu moet het zeil weer naar voren en aangeslagen worden. Armen en benen trillen van de inspanningen en het zweet loopt over onze ruggen.
Waar zijn we toch aan begonnen? Is dit niet iets teveel van het goede?
Alles moet maar enkele minuten hebben geduurd maar het voelde als uren. We zijn nog niet bij de eerste boei en nu het zeil uit het water is begint de boot eindelijk te doen waar ze goed in is……vaart maken! We schieten vooruit en lopen de eerste boot een A35 (Njord) in constante plané voorbij!
De eerste boei komt eraan en hierna moeten we omhoog. Ondertussen zijn we vlak onder de Captain Jack geraakt die op dat moment zo iets als derde in het veld ligt.
Zij maken zich klaar om hun gennaker te droppen. Wij vallen bewust af omdat zij recht hebben op ruimte en wij niet teveel last willen van hun vuile wind of klapperende gennakers. We zakken onder het veld door en kruipen daarna langzaam meter voor meter met genakker weer omhoog.
Het plan lukt!
En inderdaad we houden hem! Terwijl iedereen zijn spinnaker moet droppen schieten wij met een topsnelheid door het water. We lopen zo ver uit dat we het zelf bijna niet kunnen geloven.
Het grijze zeil blijft erop tot het startschip van Terneuzen. Ver achter ons zien we schepen verwoede pogingen doen om ook hun spi te zetten, dit niet altijd met succes. We pakken zeker 10 minuten op de rest van de vloot, we liggen stevig eerste!
Wat nu?
Gezien onze voorsprong nemen we geen extra risico’s. Het diepe stuk naar Hansweert zouden we eigenlijk onze grote runner omhoog moeten gooien. Echt diep kunnen we niet zeilen met deze reacher, we beslissen het toch te proberen. De wind trekt aan en blijft dik boven de 22 knopen steken. We zien verschillende boten compleet plat gaan.
We hebben geen moeite met deze wind maar de gennaker blijft zeer moeilijk onder druk staan als ik de boot dieper dan 158° probeer te krijgen. Het gijpen gaat hierdoor niet optimaal, het gaat weer mis. In de gijp draait de gennaker bovenin drie maal rond het voorstag en zit volledig geblokkeerd. Ik probeer het zeil te strijken maar er is geen millimeter beweging in te krijgen. Dit is niet goed!
We zeilen nu enkel onder grootzeil en proberen binnen de wind te varen om geen extra brokken te maken. Wonder boven wonder krijgen we het voor elkaar om de volledige gennaker drie keer rond de voorstag terug te draaien.We droppen de gennaker op het voordek, deze stunt heeft ons zeker een zwaar verlies opgeleverd. De achterliggers komen hierdoor een stuk dichterbij.
We zien het even niet meer zitten om in dit rak de spi opnieuw te hijsen, we zetten genua en nemen de situatie zoals het is. Lijnen opruimen, gennaker terug in de zak, even wat orde en structuur in de kuip creëren. We liggen nog eerste maar onze voorsprong is niet zo ruim meer en we zijn nog lang niet in Antwerpen.
We weten dat er nog een paar korte spinnaker rakken tussen zitten maar het zal vanaf nu veel meer scherper aan de wind zijn. Wie gaat ons allemaal voorbij varen? Kunnen we in de top 5 eindigen?
Antwerpen in zicht.
We zeilen de boot alsof onze leven er van afhangt. Trimmen, sturen, navigeren kortom handen vol als je shorthanded vaart. Op een gegeven moment liggen we zelfs op de 5de plaats line honours bij de monohulls maar deze droompositie blijft niet duren want achter ons zien we verschillende IRC2 en 1 boten opkomen. In de kruisrakken komen we gewicht tekort.
De wind trekt aan met stoten tot 26 knopen en komt uit alle hoeken en gaten van de haven. De boot blijft het in deze omstandigheden toch fantastisch doen. In ware windhoeken van 38° scheuren we 6,3 knoop door het water. Met wat gewicht in de reling kan dat een stuk sneller maar we zijn niet ontevreden.
De Pinta, Y-knot, Letitgo3 lopen ons voorbij. Een klein stukje matchracen met de XBie helaas maken we een kleine tactische fout, hierdoor raken wij ze kwijt. Door goed gefocust te blijven houden we de aansluiting, we weten dat we niet als eerste hoeven te finishen om toch ons doel te halen.
Verschil minimaal
Knokken om de laatste seconden wat achteraf bleek geen onnodige zaak te zijn. We sturen de boot tot dicht langs de kaaien, de stroom lift de boeg de juiste richting op.
We finishen en zijn tevreden, zeker een top 5, misschien wel beter. De boel opruimen en richting Linkeroever. Moe maar voldaan, snel naar huis, douchen, eten en dan naar de prijsuitreiking. De rest is geschiedenis!
Een grote dank aan de organisatie voor deze speciale Antwerp Race.
cAp NED6969
boot:
Grand Surprise 31ft
Bemanning:
- Maurits Homan (NED)
- Geert Van Camp (BEL)
Uitslag IRC 2
- cAp
- XBie
- Letitgo3
Foto’s: Pit De Jonge
Tekst: Maurits Homan
