Op 7 november om 13.27 uur zullen niet minder dan 23 IMOCA-boten, van de 80 ingeschreven deelnemers (vier klassen), beginnen aan de 5.800 zeemijl (10.740 km) lange strijd doorheen de Noord-Atlantische Oceaan, met voor het eerst een finish in Fort-de-France op Martinique: de Transat Jacques Vabre-Normandië-Le Havre.
De IMOCA-klasse heeft al een intens 2021 achter de rug met drie races sinds het einde van de Vendée Globe afgelopen februari. Nu is het tijd voor de finale met één van de grote klassiekers uit het repertoire.
Een uitzonderlijke post-Vendée Globe
Ondanks het feit dat verschillende boten van eigenaar zijn veranderd sinds het einde van de vorige wereldomzeiling en dat verschillende schippers zich voorbereiden op de tewaterlating van nieuwe boten, belooft deze overtocht een geweldig sportief evenement te worden.
De afgelopen weken is de langste transatlantische race in de IMOCA Globe Series minutieus voorbereid. Het belooft een indrukwekkende vloot te zijn die volgende week (vanaf 28 oktober) in Le Havre aanwezig zal zijn.
Naast tandems zoals Charlie Dalin en Paul Meilhat op APIVIA, Thomas Ruyant en Morgan Lagravière op LinkedOut of Jérémie Beyou en Christopher Pratt op Charal, telt de vloot ook vijf gemengde bemanningen met, Onder andere Simon Fisher en Justine Mettraux op 11th Hour Racing Team-Alaka’i, Isabelle Joschke en Fabien Delahaye op MACSF of Louis Duc en Marie Tabarly die hun IMOCA-debuut maken op Kostum-Lantana Paysage.
Deze race betekent ook de terugkeer van Yannick Bestaven, winnaar van de Vendée Globe op Maître CoQ IV, die zich afgelopen augustus moest terugtrekken uit de Rolex Fastnet Race na een aanvaring bij de start. Zijn co-schipper, Roland Jourdain, blesseerde vervolgens zijn rug en moest zijn plaats afstaan aan Jean-Marie Dauris, de technisch directeur van het team.
Ook de prestaties van de gloednieuwe 11th Hour Racing-Mālama die deze zomer werd gelanceerd, zullen op de voet worden gevolgd. De Amerikaan Charlie Enright en de Bask Pascal Bidégorry voeren samen het ontwerp Verdier uit, maar moesten half september de 48H Azimut verlaten na een stuurfout.
Bovendien gaan veel Vendée Globe finishers opnieuw van start in deze transatlantische race.
Clément Giraud vertrekt ook weer, dit keer met Erik Nigon die hem zijn boot Compagnie du Lit-Jiliti toevertrouwde om de wereld rond te varen. Arnaud Boissières draagt zijn IMOCA La Mie Caline-Artisans Artipôle over aan Rodolphe Sépho uit Guadeloupe, die hij aan boord neemt voor de transatlantische race, terwijl de Italiaanse schipper Giancarlo Pedote het roer overneemt van zijn Prysmian Group, aan boord waarvan hij samenwerkt met de Figaro racer Martin Le Pape.
Nicolas Troussel, die in de laatste Vendée niet veel geluk had, heeft zijn CORUM L’Épargne samen met zijn teamgenoot Sébastien Josse getemd en geoptimaliseerd. Een andere zeiler die in deze race op revanche zint is Fabrice Amedeo, die zich in Zuid-Afrika moest terugtrekken en vervolgens, na een aanvaring, met de voorbereiding moest stoppen. Hij is nu terug met het mes tussen de tanden samen met de jonge Loïs Berrehar die in het voorjaar met Tom Laperche derde werd in de Transat en Double (Figaro).
Drie nieuwe duo’s waaronder de Belg Denis van Weynbergh
Tot slot maken drie nieuwe duo’s hun debuut op het grote podium. De Zwitser Beat Fankhauser (The Mountain Man) kocht de boot van Romain Attanasio na de Vendée Globe. Hij neemt de Duitse Jörg Riechers aan boord, die de bouw van een nieuwe IMOCA-boot voor de volgende heeft aangekondigd. De Belg Denis van Weynbergh (Laboratoires de Biarritz) is terug op het circuit naast een andere Figaro-zeiler, Tanguy Le Turquais. Tenslotte gaat Antoine Cornic, een restauranthouder op het Ile de Ré, het avontuur aan, aan boord van de EBAC (ex-Spirit of Canada) met Jean-Charles Luro.
Twee ‘Doldrums’ op komst in deze editie
De Transat Jacques Vabre is altijd een geduchte uitdaging. Het parcours van deze editie is voor de IMOCA-boten bijzonder interessant omdat het twee ‘Doldrums’ omvat met een koersmarkering ter hoogte van de Braziliaanse archipel Fernando de Noronha, alvorens het laatste traject aan te vatten dat noordnoordwestwaarts gaat richting Martinique.
We herinneren ons de editie van 2019, toen Jérémie Beyou en Christopher Pratt (Charal), die aan de leiding lagen in de Doldrums, vast kwam te zitten in de Doldrums. Waarna de bemanning van APIVIA van Charlie Dalin en Yann Eliès vervolgens de leiding nam en de overwinning in Salvador de Bahia, Brazilië, wegkaapte.
Charlie Dalin
Dit jaar wordt Charlie Dalin vergezeld door Paul Meilhat, met wie hij een formidabel partnerschap heeft opgebouwd: twee opeenvolgende overwinningen in de Rolex Fastnet Race en de Azimuth 48 Hours. Zij beginnen als favorieten aan de race.
“Ja, het zou geweldig zijn als we onze titel konden behouden. Het zou zeker een groot succes worden”, vertrouwt de 37-jarige zeiler, afkomstig uit Le Havre, ons toe. “Ik denk dat we de juiste vakjes hebben aangevinkt tijdens onze voorbereiding, maar nu is de kunst te weten hoe we kansen moeten grijpen als ze zich voordoen.
De schipper wijst erop dat deze Koffieroute een heel complexe berg is om te beklimmen, moeilijker dan de Fastnet of de Azimuth. “Er zijn zeker meer hindernissen – het ene obstakel is de doldrums en het andere is de vermoeidheid,” legt hij uit. “Dit is een lange race en dit soort boten wegen enorm op de zeilers. Lange tijd in een hoog tempo aan de leiding liggen is ontzettend vermoeiend. Zeilen tegen 20 knopen is veel gemakkelijker dan tegen 25 knopen, er is geen lineaire progressie van inspanning. Als je je snelheid verdubbelt, verdubbel je niet gewoon het ongemak, het is veel uitputtender.
Sébastien Simon
Ook het duo van ARKEA PAPREC, Sébastien Simon en Yann Eliès, zal er alles aan doen om een goede plaats te bemachtigen ondanks het feit dat hun boot tot hiertoe alleen maar pech heeft gehad. Sébastien Simon, die op zoek is naar een nieuwe titelsponsor voor zijn IMOCA-campagne, is van mening dat APIVIA momenteel op een iets ander niveau staat dan alle anderen. “Maar we hebben een kans,” zegt hij. “Onze boot is echt goed en we hebben op dit moment geen problemen. Deze Transat Jacques Vabre kan een zeer goede race voor ons worden.”
De schipper wijst er ook op dat het laatste deel van de race, van Fernando de Noronha naar de finish in Fort-de-France, nieuw terrein voor hem is. “Ik ken dit deel van de Atlantische Oceaan niet, want het is de eerste keer dat we in dit gebied varen. Ik denk dat het ook gevaarlijk kan zijn omdat er vissers voor de kust zijn en er ook puin in het water kan liggen vanuit de monding van de Amazone voor de Braziliaanse kust.
Sam Davis
Voor de Britse zeilster Sam Davies, die samen met Nicolas Lunven zeilt, wordt deze Transat Jacques Vabre haar laatste race op de IMOCA-boot van 2012. Ze bereidt zich voor om volgend jaar over te stappen op een nieuw Manuard-ontwerp, nog steeds onder de vlag van Initiatives-Cœur. De onstuitbare Sam Davies kan niet wachten om naar het startdorp te vertrekken.
“Ik denk dat de line-up dit jaar ongelooflijk is en alleen al het feit dat we in de haven van Le Havre zijn, zal geweldig zijn,” zegt Davies, die een van de negen niet-Franse zeilers is die in deze categorie aan de race beginnen. “Voor een post-Vendée Globe jaar, wat normaal een rustig jaar is waar er niet veel concurrenten zijn, is het een fantastisch veld, dit IMOCA klasseveld. Het is een vrij internationale vloot, maar toch zeer competitief.”
Sam Davies lijkt niet onder de indruk van het idee om in november de Noord-Atlantische Oceaan te trotseren en kijkt ook uit naar haar twee dates met de Doldrums. “Ik denk dat de tweede Doldrums niet zo kleverig zullen zijn als de eerste, in theorie althans, omdat de koers ons een heel eind naar het westen voert. Ik weet niet of dat het ook makkelijker zal maken om door de dipjes heen te komen op de weg naar beneden… waarschijnlijk niet,” legt ze uit.
Deze transatlantische race is lang genoeg om te beseffen dat het niet alleen om snelheid gaat. Tactische beslissingen zijn van cruciaal belang zijn voor succes. “Het zou een spannende race kunnen worden, maar we mogen niet vergeten dat de afstand bijna 6.000 mijl is en dat snelheid niet de enige bepalende factor zal zijn,” legt ze uit. “We verlaten Le Havre midden in de winter en varen de Noord-Atlantische Oceaan op – dit zijn dingen waar ik ook van hou, dus ik kijk uit naar alles wat op ons pad komt!” besluit ze.
Bronnen:
https://www.transatjacquesvabre.org/
Addonante.com
