Video – In de race tegen de klok, met bemanning rond dé 3 kapen, waaraan Groupama sinds 31 januari is begonnen, blijft het na 21 dagen ongemeen spannend. Van bij het vertrek werd het gaspedaal aan boord van de Franse trimaran flink ingeduwd, waardoor het dreamteam al snel een kloof sloeg tegenover het te kloppen tijdsschema van Orange 2 in 2005. Maar de weg is lang en de obstakels zijn talrijk. Een update.
Ter hoogte van de Kaapverdische eilanden telden Franck Cammas en de zijnen een voorsprong van 250 zeemijlen en lag het vraagstuk van de evenaar met haar doldrums al klaar op de nagivatietafel. Een depressie ter hoogte van de Canarische eilanden zorgde voor een stevige stabiele wind waardoor de snelheidsmeter gemiddelden boven de 25 knopen liet optekenen. Op die manier werd al snel de ingangspoort van de doldrums gevonden die zich tussen de 29° en 30° West bevond. De passaatwinden, gevormd door het hoogluchtdrukgebied van Sainte-Hélène, hadden een oostzuidoostelijke component. Groupama 3 kon daardoor redelijk ruim blijven zeilen en klokte ter hoogte van de evenaar nog steeds snelheden boven de 22 knopen.
Na 5 dagen 19 uren en 7 minuten werd de zuidelijke hemisfeer opgevaren, waarmee de tweede snelste tijd in de geschiedenis van de Jules Verne Trophy werd neergezet. Of een volle dag, 7 uren en 49 minuten beter dan de referentietijd in 2005 neergezet door Bruno Peyron. Echter, ter hoogte van de 2e graad noord vormde zich een stormbel net voor de boeg van Groupama 3. De gemiddelde snelheid van de trimaran zakte onmiddellijk naar 15 knopen én er moest gezigzagd worden tussen de cumulonimbus-wolken. Aan de wind langsheen de Braziliaanse kust was het dan wachten tot de wind terug naar het noorden zou draaien.
http://www.cammas-groupama.com/
